Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
196 syf.
9/10 puan verdi
Bir arkadaşım mesaj attı sabah; Mehmed Niyazi vefat etmiş yazmış. Onun da sevdiği, okuduğu bir yazardı Mehmed Niyazi.
Ömrünün son demlerine dek evlenmemiş, kendini okumaya, yazmaya adamış bir adamdı. Çok üzüldüm; yaşı vardı, son yıllarında hastaydı. Tanışıp, sohbet etme imkanı bulduğum hatta birkaç kare fotoğraf çekindiğim biriydi. 2010
Şimdi ben bu kitabı niçin okudum, niye okudum? Bu soruları sorunca aklıma rahmetli Kemal Sunal'In filmi geliyor ister istemez ve "Çok basit aldım elime okudum" diyesim de geliyor. Lakin cevabı böyle basit değil. Popülaritesi ve maalesef (evet maalesef) evde olmasından dolayı kitabı okuyayım dedim. İşin garibi kitap yarım bırakmayı
Hediye olarak gelen yeni yıl konseptli Brenda Novak kitabımı bitirmiş bulunuyorum. Hikaye bize göre ters yaşam biçiminde , bir hayatı anlatsa da konusu gereği okunabilir ve azcık merak uyandıran kurgusu ile sıkılmadan bitirdiğim bir kitap oldu benim için. İlk kez okuduğum bir yazar olarak anlatımını sevdim. Ancak kitabın tek sevmediğim bir yeri var o da baş karakterin adı. CHEYENNE. Her adı okuduğumda cehennem diyesim geldi Neyse, kitabın konusuna gelince, (Spoiler icerebilir) iki kızı olan ve ölmek üzere olan Anita CHEYENNE 'nin gerçekten annesi midir? Çocukluk aşkı olup daima platonik derecede kalan Joe ,altın tepside CHEYENNE 'e sunulduğunda kabul edecek mi yoksa Dylan gerçeği ile ilgili kendini sorgulayacak mı? Ablasının itirafları hayatını etkileyecek mi?
Ama ben Bernhard’ı bir başka seviyorum bu aralar, diye düşündüm. Bernhardist Ömer takdim eder, diyesim bile oldu. Bir kahraman o kimsenin tanımadığı. Bu demek değildir ki Joyce’u görmezden geleceğim. Gelemem ki zaten, çünkü bu ön yargılı roman tüm ön yargılarımı kırmıştı zamanın behrinde, diye düşündüm. Aklımı işgal eden ama Türkçeye oturmamış
Günümüzde sadece taşıma için kullanılan, samimiyetsizliğin bini bir para olduğu, gençlerin yaşlılara yer vermemek için uyuyor taklidi yaptığı, yaşlıların da kendilerine yer vermeyen bu gençlere fırça çekmek için fırsat kolladığı Egoları, Metrobüsleri, dolmuşları unutalım biraz. Mavi Kuş’un koltuklarına kurulalım, Anadolu’nun, taşranın samimiliğine
55 syf.
9/10 puan verdi
Kişisel gelişim kitaplarını eleştirdiğimde beni çarmıha gerip domateslemek isteyenlere sesleniyorum, bırakın elinizdekini de Ermişin okyanusundan susuzluğunuzu gidermeye gelin, hem hepimize yetecek kadar var meraklanmayın.
Bu kitap hakkında hali hazırda çok güzel incelemeler yazılmış, birçok farklı açıdan yaklaşılmış. Benim vurguladığım nokta ise bir dostunuza veda ederken ayak üstü yapılan sohbetin doyuruculuğu ve verdiği hazzın üstünlüğü olsun. Çünkü Ermiş tam da bu tarzda yazılmış.
Tam da ihtiyacımız olan noktaları hep tam onikiden vurmuş. Kitaptaki didaktik aforizmalar mükemmel ama daha da mükemmel olan kitabın üslubu sanırım. Sabahattin Ali okumalarından sonra güzel üslup hastalığı bana da bulaştığından bu konudaki arayışımı şu kısacık kitapla doyurmak şaşırtıcıydı. Bazı cümleleri aynı hazzı alabilmek için tekrar tekrar okudum diyebilirim.
Sohbet tarzında ve samimi üslupla yazıldığından kitabın içindeki dünyaya hemencecik adım atmış buldum kendimi. Bu yüzden Ermiş'e ; "Gel boşver gemiyi, bi' çay içelim dertleşelim seninle" diyesim geldi.
Acının da hayatın bir parçası olduğunu bir türlü kabullenemiyoruz, Ermiş kabullen diyor, diğer türlü diyalektik anlayış gereği zevki de algılayamazsın diyor. Ama diyorum keşke hayatın kanunları böyle olmasaydı, ne olurdu ki kötülüğün olmadığı, insanların ve bilhassa hayvanların birbirini vahşice yemediği bir dünya olsa ? Diyorum da kalıyorum. İyisi mi bunları pek fazla düşünmemek.
Ben sonunda erdim galiba, siz de ermek istiyorsanız, açık adres elinizde. Keyifli okumalar :)
Ne okusam diye düşünürken çektim bir kitap. O da serisinin ikinci kitabı çıktı. Serinin ilk kitabındaki karakterler burada da geçiyor ama bu tarz kurguların sonu belli olduğundan bu durum beni rahatsız etmiyor.
Bu tarihi aşkta İskoç ve İngiliz düşmanlığını konu almış yazar. Enteresan bir erkek karakter var. Epey bir süre bende kitaptaki kadın karakter kadar anlayamadım adamı. 'Brenna, yalnız değilsin tatlım' diyesim geldi.
Sevdiğim bir tarihi aşk romanı oldu kısacası.
Yoo Charles Bukowski bu kitabı sen yazmış olamazsın. Biz kadınlara bunu yapmış olamazsın. Bir yanlışlık olmalı. Ben senin bir şiir kitaplarını okumuştum. Onlar ne kadar güzeldi. Dengemi alt üst ettin. Bu hak sana helal olmaz bilesin. Şimdi gördüğüm kadınlara bacağın ne güzel Liza, vücudun ne güzel İris diyesim var. Bunlar en basitleri tabi ki çok cüretkar diyaloglarda mevcut.
Böyle adı sanı duyulmuş ünlü ve büyük bazı yazarlara sanki hissedeceklermiş gibi kitabını beğenmesem bile ayıp olmasın diye zorla okuduğum oluyordu ama üzgünüm Charles sonunu getiremedim.
