Bir martı en fazla ne kadar yüksekten uçabilir? Bir martı en fazla ne kadar hızlı uçabilir? Ya da bu soruların bir cevabı var mı? Martı Jonathan Livingston diğerlerinden farklı olduğunu biliyordu. Tüm gün alçaktan yavaşça uçup insanların attığı yemeklerle karın doyurup sonrasındaysa uyuyarak günlerini geçiren diğer martıların farklıydı işte. Denediyse de bu şekilde yaşamak mutlu etmiyordu onu. Bir amacı, onu kendi yapan özellikleri olmadan boşlukta hissediyordu. Dışlanmak, yalnız kalmak pahasına onu mutlu eden şeylerden vazgeçmedi. Hızlı uçmak... Hep sorguladı. Nasıl daha yüksekten uçabilirim? Geniş kanatları hızlı dönüşleri engelliyordu o zaman kanatlarını kendine doğru çekip alanı azaltmalıydı, diğer martıların ayıplamaları rahatsız mı ediyordu, o zaman uzaklaşmalıydı. Pes etmeden hayatına devam eden Jonathan, kendi gibi martılar buldu, onun gibi düşünen, onun gibi yaşayan... Martı Jonathan Livingston artık bir efsaneydi. Genç martılara ilham olan bir efsane...
Bizler de böyle değil miyiz aslında? Yapamazsın, edemezsin, hiç öyle şey olur muymuş, otur oturduğun yerde, icat çıkarma gibi lafların ardında ezilip hayallerimizin önüne duvar örmüyor muyuz? Belki de örülmesine sessiz kalıyoruz. Sadece o duvarları aşma düşüncesiyle bekleyerek günlerimizi geçirirsek o duvarlar büyüyecek ve biz artık hayallerimizi göremeyeceğiz bile. O yüzden o duvarları umut ve inatla yıkıp koşmalıyız. Ta ki deniz ve gökyüzü birleşen kadar.
Oğuz Yılmaz da buradaki değerli okur ve güzel yazarlardan bir tanesi.
Hepimizin hatırlayacağı üzere Mahmut Hoca Efsane bir Hababam sınıfı repliğinde der
