KOŞARADIM
Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim
Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak
Ne bir içten dostunuz var acınızı alacak Unuttunuz nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Toprağı rüzgârı denizi göğü
O her zaman bir insanla anlamlı
Tükenmez bir hazine gibi kendini sunan doğayı Unuttunuz, gömülüp günlük çıkarların
Ve ucuz korkuların kör
1985
Bir dengbej'in başına gelebilecek en büyük felaket, onun dilini yok etmek, onu sözden mahrum bırakmak, aşk ve şefkatten uzaklaştırmak değil mi?
Sokrates'e göre insanların başına gelebilecek en büyük felaket; bilgisizliğin farkına varamayışlarından gelen derin ve utanç verici bir cehalettir .
Sayfa 41 - SAY yayınlarıKitabı okudu
"En büyük felaket, başlıca tehlike gecikmede...
Sayfa 107Kitabı okudu
“İnsan paradan önce harcamayı öğrendi."
"Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı."
"Evet."
"Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı." "Yani kendini harcadı."
"Evet. "
"Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan..."
"Heba... "
"Dönemi başladı.”
Acele etmek gerek. En büyük felaket gecikmede...
Sayfa 107 - Can Yayınları
Yobazda eksik olan, vecd, aşk, meçhule hürmet, nefsinden şüphe, nefsini muhasebe faziletidir. Onun kabalığı amele bağlılığından değil, ameli nefsine indirişinden ve incisi düşmüş istiridye kabukları haline getirilmesinden gelir. Yobaz, yolunda olduğunu sandığı Kâinatın Efendisi’nin ‘Müjdeleyiniz, soğutmayınız; sevindiriniz, korkutmayınız; güzelleştiriniz çirkinleştirmeyiniz! şeklinde özleştirilmesi mümkün fermanına rağmen sapık yoldan takip etmiş ve en büyük felaket olarak, tersinden ibaret küfür yobazlarına, İslamı kendisinde zannettirmek gibi bir hedef vermiştir.
Sayfa 124Kitabı okudu
Yaşanabilecek en büyük felaket, olay yerinde delilleri bulamamak, dolayısıyla suçu aydınlatamamak, suçluyu adalete teslim edememek değildir. Telafisi mümkün olmayan, bir izi delil sanan ya da bir delili yanlış yorumlayan bilirkişiler yüzünden masumların suçlanması ve mahkûm edilmesidir.
Sayfa 12 - Doğan KitapKitabı okudu
Bu sarsıntıdan sadece ben etkilenmiyorum, herkes bu sarsıntıdan etkileniyor. Biz aslında, büyük olduğunu sanmayın, dar bir binada hep beraber yaşıyoruz ve birbirimizden yüz binlerce kilometre uzağız. Birbirimize seslendiğimizde birbirimizi duymuyoruz. Hava bizi haftalar boyunca felaket bir ilkel sinir sistemine mahkum ediyor. Tam bir bunalım derecesine ulaştığımızda birden tekrar konuşmaya başlıyoruz, birbirimize yardım etmeye, birbirimizi anlamaya başlıyoruz ve sonra hemen tekrar birbirimiz için en anlaşılmaz hale geliyoruz. Yakınlığa, akraba dikkatine atılacak ilk adım, bu adımı kim atacak? Tekrar birlikte yiyor, birlikte içiyor, birlikte konuşuyor, birlikte gülüyoruz; ta ki tekrar ayrılana dek. Fakat birliktelik süresi gittikçe kısalıyor.
Sayfa 119 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“İnsan kendini öğrendi.”
“Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“İnsan paradan önce harcamayı öğrendi.”
“Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı.”
“Yani kendini harcadı.”
“Evet.”
“Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan...”
“Heba...”
“Dönemi başladı.”
Sayfa 89Kitabı okudu