Engizisyon'un cadılık davaları konusunda geleneksel uy gulamalardan kopuşunun önemi, bunun temsilcisi olan Inst ructio'nun ilk sözlerinden bellidir:
Her şeyin efendisi olan deneyim, bize açıkça öğretiyor ki, her gün sayısız piskopos, piskopos vekili ve engizitör tarafından, ca dılar, büyücüler ve malefici [şer işler] failleri aleyhinde açılan da valarda, yargılanan kadınlar kadar yargının saygın kesin hüküm ilkesine karşı da ciddi hatalar yapmaktadırlar. Kutsal Roma En gizisyonu Genel Kurulu ve Evrensel Engizisyon tarafından, kâfir sapkınlara karşı, doğru ve yasal bir şekilde yürütülmüş tek bir dava bile bulmanın zor olduğu uzun zamandır gözlenmektedir.
Sayfa 195 - Pinhan yay.Kitabı okudu
'Sana ne verebilirim," diye sormuştu Nubar kendi kendine yüksek sesle. "Toprakların, koca koca köylerin ve bir şehzadeye yaraşır bir malikânen var. Oysa benim mütevazı, zavallı evimden geriye taş üstünde taş kalmadı!
Sana en değerli kitabımı verebilirdim; dünyanın malına sahip birine bile eski bir kitap armağan edilebilir.
Sana en güzel, en iyi, en övündüğüm fotoğraflarımı verebilirdim.
Ama ellerim bomboş. Her şey yandı, kitaplar, fotoğraflar, mobilyalar, giysiler, hepsini kaybettim.
Sana verebileceğim bir tek kızım kaldı!"
"Anlaştık," dedi babam. "Seninle geliyorum!"
İki arkadaş bu konuda ciddi miydi? Bana öyle geliyor ki, bu mesele başta ikisinin gözünde de bir şakaymış. Ama sonradan, ötekini darıltmak korkusuyla ikisi de sözlerinden dönememişler..
Sayfa 31 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
𝐄𝐙𝐈̇𝐊 𝐕𝐄 𝐀𝐒̧𝐀𝐆̆𝐈𝐋𝐈𝐊 𝐁𝐈̇𝐑 𝐑𝐎𝐌𝐀𝐍:
“𝐄𝐳𝐢𝐥𝐦𝐢𝐬̧ 𝐯𝐞 𝐀𝐬̧𝐚𝐠̆𝛊𝐥𝐚𝐧𝐦𝛊𝐬̧𝐥𝐚𝐫“
Romanın orijinal adı bu: ‘’Ezilmiş ve Aşağılanmışlar’’ 
Ezilmiş ve Aşağılanmışlar (1861) 
Fyodor Dostoyevski ‘nin idam mahkumluğundan sonra 9 yıl boyunca yaşadığı Sibirya sürgünü dönüşü yazdığı ilk romanı olma özelliğini taşıyor. Bu süreçte Fyodor Dostoyevski ‘nin ruhunu ızdırapla doldurmuş, ruhu kor bir ateş yana yana
“Erkekler kadınların kendilerinden daha üstün olduklarını bildiklerinden en zayıf ya da en bilgisiz olanını seçerler. Böyle düşünmeselerdi, kadınların kendileri kadar çok şey bilmediklerinden hiçbir zaman korkmazlardı. Adil olmak gerekirse, son konuşmalarımızdan birinde onun, bu sözlerinden ciddi olduğunu belirttiğini söylememin dürüstlük olacağını düşünüyorum.”
Sayfa 38 - Erasmus Yayınları
“Sana ne verebilirim,” diye sormuştu Nubar kendi kendine yüksek sesle.
“Toprakların, koca koca köylerin ve bir şehzadeye yaraşır bir malikânen var. Oysa benim mütevazı, zavallı evimden geriye taş üstünde taş kalmadı!”
Sana en değerli kitabımı verebilirdim; dünyanın malına sahip birine bile eski bir kitap armağan edilebilir.
Sana en güzel, en iyi, en övündüğüm fotoğraflarımı verebilirdim.
Ama ellerim bomboş. Her şey yandı, kitaplar, fotoğraflar, mobilyalar, giysiler, hepsini kaybettim.
Sana verebileceğim bir tek kızım kaldı!"
"Anlaştık," dedi babam. "Seninle geliyorum!"
İki arkadaş bu konuda ciddi miydi? Bana öyle geliyor ki, bu mesele başta ikisinin gözünde de bir şakaymış. Ama sonradan, ötekini darıltmak korkusuyla ikisi de sözlerinden dönememişler.
Sayfa 31
İSLAM ÂLİMLERİNİN GÖZÜYLE ZAMÂNIN KIYMETİ
Abdulfettah Ebu Gudde
-Müellif:Eğer müslüman kendinden istenildiği gibi,namazı ilk vaktinde kılarsa,bu,vakti koruma,belirlenen zaman dilimlerine dikkat etme,her amel için belirlenen zaman dilimine karşı hassas davranma yönünde, müminin tabiatına bir ayarlama getirir.
-Müellif:Böylece peş peşe gelen kısa
Türk arkadaşlarıma; Kürtçe Öğretişim gibi…:))
Ulan» ne demek tir?
Gözlüklü komşumuz, Almanın sözlerinden çok utanmış. Doğrusunu söylese yabancıya karşı ayıp olacak. Onun
için başka türlü söylemiş.
— Evet, demiş, bizde ulansız konuşulmaz. Köylüsü, işçisi, memuru, sıksık «Ulan» der. Dilimizde «Ulan», «Sayın» demektir. Biz birbirimizi, yalnız adlarımızla çağırmayız, bir de adımızın önüne «Ulan» getirerek çağırırız.
Bikaç gün sonra, o işyerinde genel yönetim kurulu top lantısı varmış. Kenan adındaki genel müdür de toplantıya başkanlık ediyormuş. Alman uzman o toplantıda, yönetim kurulu üyelerine açıklamalarda bulunacakmış.
Alman, toplantıdaki Türklere sevimli görünsün diye, Al manca konuşurken, yeni öğrendiği bikaç Türkçe kelimeyi de araya karıştırıyormuş. öğrendiği Türkçe kelimeler de «Mer
haba», «Bay», «Çok güzel», bir de son öğrendiği «Ulan»... Konuşmasının en ciddi yerinde Uzman birden,
— Ulan Kenan Bey... deyince, oradakiler şaşırmışlar. Alman sıksık «Ulan Kenan Bey» diyormuş. Genel müdür kendisine ulan denilmesine kızıyormuş ama, belli etmemeye
çalışıyormuş. Alman'a yanlış bişey öğretildiğini sezmiş.
