Psikolojiye Bir De En Dipten Bakın Derim
Nerden başlamam gerektiğini bilemiyorum. Kitabı henüz bitirdim ve hemen bir inceleme yazmaya karar verdim. O yüzden olsa gerek biraz hala kitabı bitirmiş olmanın afallaması var üzerimde.
Kitabı genellikle psikolojik kitaplar okumaya özen gösterdiğim için o niyetle alıp okumaya başlamıştım. Yazarın psikiyatr olduğunu da biliyordum fakat yine de okuduğum ilk zamanlarda kafamda şöyle bir şey belirdi "Sanırım Nazi kampında olan olaylardan bahseden tarihi bir kitap." yanıldığımı konunun sadece o kampta geçenleri anlatmak olmadığını çok daha fazla ilerledikçe fark edebildim.
İnsanın en çıplak hali diye bahsetmek istiyorum bu kitaptan anladıklarımdan. Geçmiş zamanlarda şizofreni bipolar ve piskoz tanısı almış yıllardır tedavi gören hastalarla çalışma fırsatı bulmuştum. Orada duymuştum bu kavramı psikolojinin en çıplak hali diyordu orada çalışan psikolog. Burada değer yargıları yok en dibi görüyorsunuz şuan en dibi ve en dipte yapılan seçimleri... Bu kitap bana o cümleleri hatırlattı ve daha doğrusu bu kitap sonucunda gerçekten en dibin o hastalıklar değil bu yaşanılanlar ve oradaki psikolojiler olduğunu fark ettirdi.
Kitabı bitirmeye başlarken düşünmeye başladım benim hayatımın anlamı ne? Hangi değer ve inanca sahibim? Benim gerçekten bir amacım var mı yoksa sadece istiyor muyum?
Bazen isteriz mutlu olmak isteriz ama nasıl diye sormayız? Huzur isteriz ama nasıl bir huzurdan bahsediyoruz? Ne kadar bir huzur kaç tane? Bu kelimlerden anlaşılır diye umuyorum bu kitabın sizi nasıl bir noktaya getirdiği.
Psikoloji okumaların çok başındayım ama oldukça etkilendiğim bir yazar ve ekol oldu. 
İnsanın Anlam Arayışı 
Viktor E. Frankl
