Wyrd adına! Bu da neydi böyle!
Yoksa seneler önce drizzt'i okurken hissettiğim şeyi şimdi Aelin'i okurken mi hissediyorum? Evet, evet aynen böyle oluyor: sıkıcı, boğucu, her şeyin hem eskidiği hem de artık bitse hissi verdiği bir yerlerde Aelin'in hikâyesi beni etkiliyor. Ergen havasının yerini daha gerçekçi bir his taşıyan karakterlerin alması keyif veriyor. Karanlık Taç elbette iyi bir edebiyat örneği değil, zaten öyle bir derdi yok, daha basit, daha yalın, ve yine de daha hem de çok daha fantastik bir dünya burası. Bu dünyada ilk kitapta okuduklarımı düşününce genç yetişkin denen kategoriye ait bir çok şey bulsam ve buna şaşırmasam da ikinci kitapta yazarın kurduğu dünyaya ağırlık vermesi, duygusal ilişkilerde sığlığa düşmeden daha ustalıkla kurduğu dünyayı ve karakterleri büyütebilmesi takdiri hak ediyor. Gerçekten çok keyif aldım.
Faruk Duman'ın yeni Sus Barbatus 2 çıktı, ve onu nasıl okuyacağımı bilmiyorum. Eğer bu seri her kitapta çıtayı yükseltirse seriyi bitirmeden okuyamam. Bütün kitapları aldım. Gecikmeden okumak şart.
Sevgili edebiyat...
yeniden buluşacağımız güne kadar hoşça kal, zâtına iyi bak, ve beni hiç merak etme...