Ben sevgiyi, küçük bir incir çekirdeğine benzetirim. Bir serçenin ya da rüzgarın götürüp bir kayanın koltuğuna bıraktığı bir incir çekirdeğine. Yaratıcı irade öyle bir formül şifrelemiştir ki o çekirdeğin içine, gün gelir bir fidan görüntüsü ile koskoca kayayı çatlatır, yarar. Sevgi de öyledir. Serçenin hasbiliği ile bir insan kalbine bırakılacak olursa, o kalbin, o gönlün kapısı açılmış demektir. Bütün mesele o tohumu oraya bırakabilmekte.