1935'de ölen bir adamla aynı duyguları yaşıyor ve yine onu vuran cümlelerinin hedefi oluyorum.Nerde yazdı dörtlüklerini ; yürürken mi aklına geldi mesela? Tavana Bakarken ? Bir gece vakti? Sabaha karşı? Rutubetli soğuk ve karlı bir Kasım ayında şöminenin kenarında uyuya kalarak mı? Yazdığı mekanı ayarladı bir şekilde.Ya hissettiği duyguları..
"içimde bir şey parçalanıyor. kızıllık kararıyor.artık hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim,ruhum tükendi, kalan yalnızca bir yankı içimde.giderek azalıyor volanın hızı.gözlerimin üzerinden kaldırıyor ellerini düşlerim.yalnızca bir boşluk duyuyorum içimde,bir çöl, bir gece denizive o gece denizini duyar duymaz içimde,o boşluğun ötesinden ve sessizliğindenbir kez daha, bir kez daha o uzun ve çok eski çığlık... "
Yazarken benim onu şehrin göbeğinde belli aralıklarla sindirdigimi ,gecenin belirli belirsiz saatlerinde açıp okuma telaşına girdiğimi bilse... Ya yayınlanmayan eserleri onları nasıl okumak arzusuna düştüm.. Elimdekilerle yetinmeli.Ve sanırım herşeyi özetleyen kitap arkasındaki o sözler..
Fernando Pessoa değişik türlerde yazdığı metinlerle perdelere bölünmüş bir oyun ya da oyunlar değil, çok sayıda oyun kişisinin canlandırıldığı bir oyunlar toplamı yaratmıştır. Denebilir ki, birçok bakımdan yalnız bir insan olarak yaşamış olan bu ilginç yaratıcı, her biri özgün bir şair ya da yazar olarak yarattığı kişilerle bu yalnızlıktan bir ölçüde kurtulmayı başarmış.
