Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
80 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Kendinden bir şeyler bulursa insan her zaman daha çok sever kitapları .. Bende daha çok Gregor hayat altında ezilen sadece toplum baskısıyla hayatına yön veren bir insan izlenimi bırakmıştı . Ve toplasanız 100 sayfa olmayan kitapta aklımda çok sahne kaldı . Ama en çok şu iki sahneyi unutmuyorum . İlki annesi odayı boşaltmaya karar verdiğinde sırf ona ait bir şeyler kalsın diye çerçevenin üstüne çıktığında istemeden annesini korkutmuş ve bunun için kardeşinden azar yemişti . Onun masumane sahiplenme çabasını empati kuramayan insanlar korkutucu bulmuş onu daha çok kendi içine itmişlerdi . İkincisi ise kardeşini dinlemek için , alıştığı artık temizlenmeyen odasından dışarı çıkarken peşi sıra odadaki pislikleri sürüklemesiydi . Bir insanın toplum tarafından nasıl günden güne dibe itilir en güzel örneğiydi bence bu kitap .
80 syf.
8/10 puan verdi
"Köye bir adam geldi. Sıradan biriydi. Sırtında siyah bir kaput vardı sadece. Genç, sırım gibi, sert bakışlı bir erkek. Babası yıllar önce bu köyden göçüp gitmiş. Önce, yıkılmış baba ocağını şenlendirmeye geldiğini zannetti herkes, ama öyle değildi. Onu dağların arasına sıkışıp kalmış bu ücra yere okul yapması için göndermiş devlet. Öyle
KIZILDERE SANA BİZDE GELİRİZ ...
Kızıldere adın ahire kalsın
Yiğit yoldaş sanı mahire kalsın
Halklar düşmanını sürsün çıkarsın
Kızıldere sana yine geliriz
Kızıldere sana biz de geliriz
Günden güne yandım yiğitlerime
Acı doldu bütün türkülerime
Garip anam yası saldı gönlüne
Kızıldere sana yine geliriz
Kızıldere sana biz de geliriz
Gazetede yalan,radyoda yalan
Zalimlerin sesi zehirli yılan
Dokuz yoldaşıyla vuruldu çayan
Kızıldere sana yine geliriz
Kızıldere sana biz de geliriz.
bu kitap İşçilerin, yoksul köylülerin , tüm emekçilerin insanca yaşayabilmeleri için kendilerini feda eden Mahir Çayan ve 9 yoldaşının katlediliş sürecini özetliyor . içlerinden birinin 10. kişi ertuğrul kürkçünün hainliğinin de hazin öyküsüdür.
Kızıldere katliamı egemen güçlerin halkımıza bir gözdağı olarak dayattığı bir katliam olsa da geri tepmiş kızıldere de Nurhaklarda 6 mayıs Ankara lar da 18 mayıs diyarbakır zindanlarında açan kızıl güller le işçilerin emekçilerin mücadelesi daha da yükselmiştir Deniz gezmiş ve arkadaşlarını kurtarmak amacıyla yola çıkan Mahir Çayan ve arkadaşları Tokat ın Kızıldere köyünde sağ ele gecebilecek ken alınan bir kararla topluca katledilmişlerdir.Mahir Çayan ve arkadaşlarının inançlı kararlı mücadeleleri her daim biz işçilere emekçilere yol gösterecek önümüzü aydınlatacaktır .. Mahir Çayan ve 9 yoldaşı ölümsüzüdür..
Öncelikle Kalbin Ateşi'nde olduğu gibi bu kitap için yapılan yorumları da okumadım, sürpriz olarak kalsın istedim. Tek bildiğim yazarın paylaştığı alıntılar ve Epsilon'un sitesinden okuduğum romanın ilk bölümüydü. Kitabı aldığım gibi okumaya başladım ve ilk günden yarısı bitmişti bile. Bayram olmasaydı en geç 3 güne biterdi.
Herkesin dediği gibi
Stella Sweeney standart bir yaşam süren, orta yaşlı, evli, iki çocuklu, kısacası oldukça sıradan bir kadın. Kardeşi ile birlikte Dublin'de bir kuaför işletiyorlar. Çekirdek ailesi görünüşte birbirine çok bağlı ama ergen çocukları olan her ebeveyn gibi kızı ve oğluyla arasında uçurumlar var. Oğlunun ve kızının hayata bakış tarzı ile Stella'nınki
Bu inceleme yer yer SPOILER içerebilir arkadaşlar. Bilginiz olsun...
Bir gün Fransız Şair Louis Aragon kuyuya bir taş atmış ve demiş ki; 'Cemile, dünyanın en güzel aşk hikayesidir.' O taş şimdilik kuyunun dibinde kalsın bir süre... O esnada ben size kısaca başka bir hikayeden bahsedeyim...
Ben askerliğimi 2007 yılında kısa dönem olarak yaptım.
2016 yılında okuduğum kitapların içerisinde benim için önemi en büyük olan kitap oldu. Kitabı okurken aldığım zevki anlatmamın zannedersem imkanı yok. Bir önceki kitapta Dani’den dolayı sitemim vardı fakat biliyorduk ki yazar bu seriye bizim istediğimiz şekilde devam etmeyecekti. Daha sonra öğrendik ve mutlu olduk ki seriye kaldığı yerden devam
Az kalsın kitaba önyargılı olup okumayacaktım. Evet bazen tavsiye alıp düşüncelerimiz şekillenebiliyor. Ama Bir kez daha anladım ki her kitap aslında kişinin kendi hayal dünyası. Her satırını dikkatle okuduğum , uzun zamandır böyle tat almadığımı hissettiğim, giriş-gelişme-sonuç tam yerinde yazılmış, kısa gibi gözüküp insanı uzun bir maceraya çıkaran muhteşem bir eserdi. Diğer sayfayı usulca çevirdim ve kitap bitmiş ısrarla sağını solunu karıştırdım ama bulamadım. İlk defa sonu olmayan bir kitap okudum sanırım. Sizde benim gibi hemen bitmesini istemeyip kitabı iki güne yayabilirsiniz, keyifli okumalar
Bir adı olmalı insanın önce, sonra bir sanı ve kâinatta bir hacmi? Tüm bunlar bir kimlik kâğıdı ile değil çevrene verdiğin fayda ile sağlanır. Olaya tasavvufla bakarsak da evet hepimiz bir hiçiz, gölgesiziz.
Kitabı tamı tamına yirmi bir günde bitirdim. Gerek işlerin yoğunluğu ve gerekse benim iştahsızlığım sebep oldu bu duruma. Bunun için
Roman ne kötü ki yaşanmış bir olaydan yola çıkılarak yazılmış. Pınar Kür henüz 21 yaşında genç bir kızken görmüş asılan kadının -Melek'in- resmini. Bu olayın etkisinden çıkamamış ve 15 yıllık bir çabayla çıkartmış romanını. Sonrasında yaşadığı sıkıntılara hiç girmiyorum. 'Bir kadın nasıl olur da böyle açık seçik bir roman kaleme alır...' Bu burada
DEVLET GÖREVLERİ ve HALKIN BİRBİRİNİ BOĞAZLAMASIYLA İLGİLİ BİR İNCELEME
“Haçin” Adana’nın Saimbeyli ilçesinin Osmanlı dönemindeki adıdır ve bu günkü “Saimbeyli” adını Kuvayi Milliye tarafından kurtarılması sırasında şehit düşen Kozanlı Saim Bey’den almıştır.
Kitap, Haçin’in Ermeni kaymakam Çallıyan’ın günlükleri ve o günleri yaşayan Türklerin anılarından oluşmakta ve belgesel niteliğindedir.
Hep okumak istediğim halde
"Bir Anadolu Süper Kahramanı: Puduhepa"
PUDUHEPA;
-Karısının ölümünden kızını suçlandıran bir babanın kızı (onun doğumundan hemen sonra öldüğü için),
-Soyluluğuyla, güzelliğiyle, zenginliğiyle övünmeyen; ağırbaşlı bir kadın, Tarsus'un yüreği,
-Hitit kralı III. Hattuşil'in çok sevdiği karısı,
-Bebeklere ninni söylenmeyen, adeta bozkıra eş, renksiz Hitit ülkesine çiçekler açtıran bir
Bülbüller kaybı anlatırdı, değil mi? İnsanı terk eden, sürmeyen ya da en başından beri hiç var olmamış bir aşkı anlatır.
1939 Birinci Dünya Savaşı çıkmak üzeredir. Fransa eli silah tutan her erkeği cepheye çağırır. Antoine bunlardan yalnızca biridir. O Viann'ın eşi Sophie'nin babasıdır. Çağrı kağıdı gelene kadar mutlu bir yaşam süren bu aile için artık dengeler değişmektedir.
Isabelle Paris'te olayların tam merkezinde bulunmasındansa ablası Viann'ın yanına geri planda kalsın diye gönderilmiştir. Isabelle imkansız bir aşka kanat çırpacak, Geaton'a aşık olacak ve mutlu olmanın, sevmenin ve sevgi beklemenin lüks olduğu zamanlarda yaşayacaklardır.
Savaş başlamış ve günden güne etkisini arttıran kıtlık kendini göstermişti. Bir annenin evladı için fedakarlığının, kendinden vazgeçişinin hissedildiği, kardeşini ise beladan korumak için çabaladığı ama uslanmaz kardeşin bir şekilde kendisini olaylara dahil edişine şahit olacaksınız. Nazilerin bencil duygularına, insanlara akılalmaz şekilde yaptıkları işkemcelere, bir masum edasıyla etrafta dolanışlarını okuyacaksınız.
Bir var olma ve yok olma hikayesi ve bazı hikayeler ne yazık ki mutlu sonla bitmiyor.
330 syf.
9/10 puan verdi
Bir Livaneli kitabı daha :)
Yazarla tanışıklığım Huzursuzluk adlı eseriyle olmuştu. Sonradan edindiğim kitabı ise Kardeşimin Hikayesi oldu. Araya zaman girerek bitirmiş olsam da iyiki okumuşum diyorum. 180 sayfayı okumak zor gelsede geriye kalan kısmı bir güne sığdırdım. Kitap beni sonradan sardı diyebilirim.
Haydi başlayalım. :)
Kitabın ön kapağındaki resim çok ilgi çekmese de yüzü örtük iki insanın ne diye bir merak uyandırıyor. (Not. Kitabın sonunda ne olduğunu tahmin edebiliyorsunuz. O size kalsın:) ) Arka kapakta klasikleşen kitap içeriğinin kısa bir özeti ve kitaba dair övgüler bulunuyor. Benim dikkatimi Atilla Dorsay'ın yaptığı "Tolstoy gibi.. ustalıkla kurulmuş. " yorumu çekti son sayfayı okuyunca yalnızca hak vermedim eksik bile buldum diyebilirim. Bence Tolstoydan daha falzası..:)
İçeriğinden bahsedip süprizi bozmayacağım.
Kitap ilk başlarda hepimizin okuduğu romanlar gibi bir tekdüzelikle başlasa da ilerleyen sayfalarda sizi büyüsü içine alıyor. Her sayfa da farklı bir gerçekle karşılaşıyorsunuz. Ama yazar en büyük süprizi son 12 sayfaya sığdırmış. Yok artık inanmıyorum , vay anasını , ohaa falan diyebileceğiniz bir süpriz kendimden biliyorum. :)
Eğer sonraki bölümün be olacağını tahmin ederken tahmininizden çok başka bir bölüm okumak istiyorsanız ya da sürekli sınanacağınız bir roman arıyorsanız. Kesinlikle okumalısınız.
İyi okumalar. :)
