Sohbet etmeyi en sevdiğim yazarlardan Cemal Süreya ile hoş bir söyleyişi yapıyorum ; Güvercin Curnatası
Cemal Süreya'nın Güvercin Curnatası daha yeni bitti edebiyatımızda ve de yapıtlarıyla bende büyük bir iz bırakan bu adam ile karşılıklı konuştuk iki dost gibi ; hoş bir söyleyişi yaptık hiç bitsin istemedim adeta.
SARHOŞ GEMİ
Ölü sularından iniyordum nehirlerin
Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;
Cırlak kızılderililer, nişan atmak için
Hepsini soyup alaca direklere çakmış.
Bana ne tayfalardan; umurumda değildi
Sabahtır
Alkışlar gecenin
Sıcak damları sükûn yapılarıyla
Aydınlatır bir ucundan
Kahvaltı sofrasında çay tasını
Düzgün uysal
Işıklı bir de ağız
Gizlice götürür hücreyi bütüne
Ve akla her gelen telgraf telinde
Öpüşür iki güvercin
İncelmiş ve yumuşamış gagalarıyla
Bu geçen mızrak
Kalın kararlı
Atanın değer biçilmez atıyla
Kuşkusuz yolunda gerek
Mızrak geçer ışığı
Geçer geceyi dolduran karanlığı da
"Ağaçları, kuşları adıyla bilmeyen bütün insanlara okkalı bir küfür savurdum içimden. Ağaç değil onun adı; zeytin, çınar, elma, kavak…Kuş değil onun adı; güvercin, serçe, karga, saka…
İnsan değil bizim adımız; yalancı, katil, ikiyüzlü, rezil…"
Sayfa 63 - Can Yayınları, ekitapKitabı okudu
Samimi dostluk bir anda doğmaz; aşk ateşi her istediğin zaman gönülde yanmaz.
O yavaş yavaş gelişir: uzun bir sıkı içtenlik sonucu doğar; böylece sağlam temeller üzerine oturur.
Ne batmaya mahkum ne de eksilmeye! Onun sağlamlığı ve büyüyüp gelişmesi hiçbir şeyle durdurulamaz.
Sayfa 63
Taaa şafakları
Nice bir
Yangınları düşer alın çatıma
Gencecik ölüme gitmenin.
Yığılır boşkovanlar, dumanlı
Ve susar mitralyözler kuytularda.
Suskundur,
Karanlıktır,
Fenerini önünde tutup kalbinin delicesine atmasını engellemeye çalışarak,mahzen mezarın kapısını içeri ışık girebilmesi için sonuna kadar açtı. Liviana'nın tabutu taştan raflara yerleştirilmiş büyükanne ve büyükbabalarının tabutlarının altında, zeminde duruyordu. Livi'nin bedeni melek ve güvercin oymalarıyla süslenmiş bir lahitin içindeydi. Biri ya sa birileri lahitin kapağını kaydırmıştı. Azıcık. Cass karanlıkta neler olduğunu görebilmek için fenerini hareket ettirdiği an.. içeriden devasa bir sıçan fırladı.
Sayfa 31Kitabı okudu
"Birbirimizde eriyoruz tümcelerle. Sisle çevriliyoruz. Hayali bir ülke yaratıyoruz."
"Güvercin havayı dövüyor tahtadan kanatlarıyla."
"Dünya bir bütün, ben dışındayım."
"Uykunun kara tüylerine batıyorum; kalın kanatları gözlerime çöküyor."
"Bu koca topluluk, çekip aldı benliğimi elimden.
Sen bir çocuksun, annen sinirden bir de sevinçten doğurdu seni
yırtılan ipek sesiyle;
Bir çocuksun sen, bedeviler gibi ezberindeki şiirlerle bulmak
zorundasın çölde yitirdiğin yolu; yeryüzü şenliğinin azımsanamaz
bir parçasıdır yaktığın ateş, kıvrıldığın dönemeç, açtığın şemsiye,
kucakladığın yaşlı ağaç; iyi bir çocuksun; tuhaf
Yazılarım içinde Zerdüşt’ün ayrı bir yeri vardır. Onunla, insanlığa şimdiye dek verilen en büyük armağanı sundum. Bin yılları aşan sesiyle Zerdüşt yazılmış en yüce kitap, gerçekten yüksekler kitabı olduğu gibi –insan denen olguyu uçurumlar boyu aşağısında bırakmıştır– hem de kitapların en derini, doğrunun en derin hazinesinden doğmuş olanıdır; bir tükenmez kuyudur, içine daldırılan kova ancak altın dolu, iyilik dolu olarak çıkar. Burada konuşan ne bir yalvaçtır, ne de din kurucusu denen o güç istemi ve hastalık kırmasıdır. Onun bilgeliğini anlarken acınacak bir yanılmaya düşmemek için, herşeyden önce bu sesi, ağzından çıkan bu durgun, mutlu sesi duymak gerekir!
“Fısıldanan sözlerdir fırtınayı getiren; güvercin ayaklarıyla gelen düşünceler yönetir dünyayı– ”
