Siyahi olmanın, kadın olmanın ve üstüne ikisi birden olmanın eziyet olduğu korkunç dünyamızın aynası olan roman.
Daha ilk sayfadan iğrenç bir dramla başlayan roman, Celie'nin yazdığı mektuplar üzerinden ilerliyor. Kardeşlerini doğurmak zorunda kalıp(!!!!!!) doğduğu gibi çocukları başkasına verilen, duygusuz ve fikirsizleştirilmiş hatta hayatsızlaştırılmış Celie, babası sandığı kişi tarafından, eşya gibi, aslında kardeşini isteyen adamın biriyle evlendiriliyor. Bu adam da aslında Shug adında sahne sanatçısı bir kadına yıllardan beri aşık ancak babasının kötü kadın diye tabir etmesi sebebiyle evlenemiyorlar. Celie bu kadına bir afişle rastlayıp onu fazlasıyla merak ediyor. Bir gün Shug rahatsızlanıp kötü kadın(!) olduğu için, Celie'nin kocasından başka ona bakmak isteyen kimse olmayınca bunların evine yerleşmesiyle olaylar ve Celie'nin karakter dönüşüm süreci başlıyor.
Romanda baş karakterler kadar yan karakterler ve yaşadıkları da çok önemli ve güzel mesajlar veriyor. Sophia'nın beyazlara boyun eğmeyişi, bunun sonucunda gördüğü eziyetli süreç ve yine de dik duruşunu koruması, kardeşi Nettie'nin yaşadıkları ve Afrikalılar için verdikleri mücadeleler, Afrika halklarına yapılan sömürgeler, kadınların isyan edip erkeklere karşı dik durma savaşları, hepsi harika bir olay örgüsü içinde güzel mesajlarla anlatılıyor.
Başlarda Celie'nin hayatındaki asıl erkeklerden hiçbirinin adının geçmiyor olup kitap ilerledikçe, Celie kendi bireyselliğini ve kadınlığını kazanıp, içsel barışını sağladıkça isimlerini görüyor olmamız da güzel bir detay.
İyi okumalar.
Anthony Burgess "İyilik içten gelir ve seçiliyor olmalıdır" Antony Burgess'in romanı Otomatik Portakal'ın dönüp dolaştığı mevzu tam olarak bu cümledir diyebiliriz. Roman bir distopyadır, insana dair bir umut
