Ah şu duygu halleri....
Yalnızım ama güçsüz değilim.
Sustum ama konuşmaktan da korkmuyorum.
Dargınım ama kırılmadım.
Küstüm ve barışmayacağım.
Sayfa 80Kitabı okudu
Çocuk Gözler
Eski şarkıları dinlerken diyorum ki; acaba aşk denilen şey tıpkı artık kullanılmayıp koleksiyoncular tarafından saklanan/sergilenen taş plaklar gibi “süslük” olarak mı kaldı? “Işır kara gecede resmin. Umut verir gözlerin...” diyen şarkılardan “Acılara yürüyor korkmuyorum, arada bi kalbini yokluyorum.” diyenlere nasıl geçiş yapmışız anlayamıyorum
Suç
Kapının kapanma sesini hatırlıyorum. Artık özgür bir insan olamayacağımı, bir çan sesi gibi duvarlardan sekerek kulağıma gelen yankılı sesle anladım. Arkamdan kapanan bu kapı benim özgürlüğümü irademi yani sahip olduğum her şeyi elimden almıştı. Yüksek perdeden gelen bu yankılı sesi hayatım boyunca bir daha unutamayacağımı biliyordum. Her şeye
"Pencerenin kenarında, boş boş dışarı bakıyorum. Nice seneler, orada oturdum. Bir şeyler bana hep sonraki anda delireceğimi söyledi ama öyle olmadı. Üstelik delirmekten korkmuyorum. Delilik korkusu bir şeylere sadık kalma anlamına gelebilir. Henüz bir şeye bağlı değilim. Her şeyin bana sadık olmasına rağmen sadık olduğum bir şey yok. Onlara bakmamı istiyorlar. Nesnelerin, olguların çaresizliğine,.. penceremin dışındaki pis köpeğin, kurşuni gökyüzünün altında, delicesine yağan yağmurda su içişine bakmamı istiyorlar. Acıklı çabalarını izlememi istiyorlar. Herkes, mezara girmeden önce konuşmaya çalışıyor. Zaten düştüler, konuşacak zaman kalmadı. Beni delirtmek için nesnelerin bu geri dönülmezliğini istiyorlar. Ama bir sonraki anda ise delirmemi istiyorlar."
Kárhozat - Béla Tarr
Seviyorsan bu mümkün, her şey mümkün
"Sana bilmek istediğin ve istemediğin her şeyi anlatacağım.
Hayatımın her gününü senin güvenini tekrar kazanmak için
harcayacağım." "Peki ya mümkün değilse?" "Beni hala seviyorsan bu mümkün." Onu öpmek, birlikte nasıl olduğumuzu ona hatırlatmak için yanıp tutuşuyordum ama o istemeden bunu yapmayacaktım. "Zor işlerden korkmuyorum, özellikle de ödüllerin ne kadar tatlı olduğunu bildiğim zaman. Sensiz yaşamaktansa bu savaşı kaybetmeyi tercih ederim ve bu kendimi sana tekrar tekrar kanıtlamam gerektiği anlamına geliyorsa bunu yaparım. Bana kalbini verdin, o bende kalacak." Henüz farkında olmasa da benim kalbim zaten onundu.
İçine birdenbire, renksiz, mânasız bir şey, henüz cinsini bilmediği bir hayvan gibi çöreklenmişti. Ne olduğunu anlamak için beklemek lâzımdı. “Ölümden korkmuyorum, diyordu. Bütün ömrümce ölüme o kadar yakın yaşadım ki... Ondan korkmama gerek yok.”
Sayfa 72 - Dergâh
“İşte her şey karmaşık ama bu karmaşa “ben”im! Ben benim, olmak istediğim değil ve artık korkmuyorum, gerçeği söylemekten bilmediğimi, aradığımı henüz bulamadığımı söylemekten. Yalnızca bu şekilde canlı olduğumu hissediyorum...”
🎞8½ (1963) Federico Fellini
Bela Tarr- Karhozat
"Pencerenin kenarında, boş boş dışarı bakıyorum. nice seneler orada oturdum, bir şeyler bana hep sonraki anda delireceğimi söyledi. Ama öyle olmadı. üstelik delirmekten korkmuyorum. delilik korkusu bir şeylere sadık kalma anlamına gelebilir. Henüz bir şeye bağlı değilim. Her şeyin bana sadık olmasına rağmen, sadık olduğum bir şey yok. Onlara bakmamı istiyorlar. Nesnelerin, olguların çaresizliğine, penceremin dışındaki pis köpeğin kurşuni gökyüzünün altında, delicesine yağan yağmurda su içişine bakmamı istiyorlar. Acıklı çabalarını izlememi istiyorlar. Herkes, mezara girmeden önce konuşmaya çalışıyor. Zaten düştüler, konuşacak zaman kalmadı. Beni delirtmek için nesnelerin bu geri dönülmezliğini istiyorlar. Ama bir sonraki anda ise delirmemi istiyorlar."
Öğrencileri arasında Maori çocukları ve beyaz ailelerin çocukları bulunan Yeni Zelandalı öğretmen Sylvia Ashton-Warner (1963), beş yaş grubundaki öğrencileri arasında şiddeti azaltmak için bir yöntem uyguladı: Çocuklar ile inkâr edilmiş acıları arasında sözcüklerin yardımıyla bir bağ kurdu. Sonuç: Çocuklar yok edici ve yıkıcı bir tepki vermek
Sayfa 27 - Çitlembik Yayınları, 2. Baskı 2008, Çocukluk Dönemine ve Çocuk Oluşun Tarihine Dair
