ANNSEN VII
Güle güle kalabalığım, yine geleceğim.
Ömürden eksik birkaç yıl daha getirdim,
her gelişimde daha acımasız.
Ama sen, sen annsen gibi hiç değişmemiştin
beni sevdiysen vardır bir yanlışım
Ne konuşabiliriz ne anlaşır
Ondan bu kaçış, ben ve hatalarım
büyüttüğün iki bakışız içimdeki acı.
kalbim yokluğuna dayanamaz, alışır.
Seni görmek pencereden
ANNSEN VI
Güle güle kalabalığım, yine geleceğim.
Ömürden eksik birkaç yıl daha getirdim,
her gelişimde daha acımasız.
Ama sen, sen annsen gibi hiç değişmemiştin
beni sevdiysen vardır bir yanlışım
Ne konuşabiliriz ne anlaşır
Ondan bu kaçış, ben ve hatalarım
büyüttüğün iki bakışız içimdeki acı.
kalbim yokluğuna dayanamaz, alışır.
Seni görmek pencereden
ANNSEN V
Merhaba yalnızlığım, yine gideceğim.
Ömürden eksik birkaç yıl daha getirdim,
her gelişimde daha acımasız.
Ama sen, sen annem gibi hiç değişmemişsin
beni sevdiysen vardır bir yanlışım
Ne konuşabiliriz ne anlaşır
Ondan bu kaçış, ben ve hatalarım
büyüttüğün iki bakışız içimdeki acı
kalbim yokluğuna dayanamaz, alışır.
Seni görmek pencereden
KİBRİT
Hiç yolu yokmuş gibi,
her şeyin baktığı bir kibritim.
Bırakıp git, kimin gözünden
düştüğümün ne önemi var ki
Sokak araları dar, pis,
yakamı takip eden darp izleri.
Şampanya lekesi yabancılığımdan
kalma, afedersiniz susturamıyorum
gece vakti huzuru katleden sesi.
Acı dile gelirken gözler önünde hissedilir, suçluluk sadece kalple
İnsan hep aynı şeyden kaçar, kaçmak istediği içinde uyuşturur beynini...
Sayfa 118 - Destek Yayınları
Britanya'dan ABD'ye, Papua Yeni Gine, Japonya, Brezilya ve ötesine kadar her yerde
yedi duygu -iğrenme, öfke, korku, üzüntü, şaşkınlık, küçümseme ve mutluluk- hep aynı yüz kasları ile ifade edilmektedir.
Sayfa 121Kitabı okudu
Fakat bugün Mümtaz sevincinde yalnızdı ve bu hep böyle olacaktı. Yarın ızdıraplarında yalnız kalacak. Bütün tanıdıkları, dostları için bir muamma, bir meçhul. Yahut hayatın kenarına fırlamış bir rakam olacak, öbürsü gün öldüğü zaman da aynı şekilde yalnız ölecekti.
Sayfa 136Kitabı okuyor
Bu dünyada bazı şeyler kaderdir. Ne kadar sıfırlarsan sıfırla sonuç hep aynı olur.
Hep aynıydı. Kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı; Aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı... Tek başına kalmak dayanılır gibi değildi.
Hayat..
Günler hep böyle geçecek, güneş hiç batmayacak, neşe de keder de hep aynı kalacak sanırız. İnsanoğlu aldanıştadır. Güneş batar, yağmur kesilir, kuşlar yuvalarına çekilir. Hiç ummadığın anda bir dalga gelip kayığı devirir.
Sonuç mu?
Sonuç hep aynı aslında…
Allah’ın dediği olur.
Biz her şeyi yansıyan ışıkla görüyoruz. Bu ışığı Güneş verebileceği gibi, elektrik ampulü de verir. Işığın ışınları baktığımız şeye çarpıp geri gelerek gözümüzün içine girer. Fakat eskiler, ki bunlar arasında Euklid gibi önemli kişiler de var, gözümüzden uzanan ışınların, bakılan cisme temas etmeleri süresiyle görebildiklerini sanırlardı. Bu tür
