#Eskilerden bir yazım#
Bu hayatta yenilmiş ve vazgeçmiş çok insan gördüm. Kendinden başka kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış. Oysa aramış, hep bir çıkış aramış. Ama sonunda hep çıkmaz yollara sapmış. Benim de hayat öyküm böyle. Başta güçlü ama sonradan öyle büyükçe yıkılan, yenilen, kaybeden baş karakter. Kendinden başka kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan. Ben ne yazı yaşadım
Charles Baudelaire: üzerine bir inceleme.
Huzursuz, rahatsız, sembolist, dekadan, melankolik tam bir yalnız insan. Yaşayan fransız edebiyatının en büyük şairlerinden biridir. Baudelaire insan uzak kalması, babasından büyük bir miras kalmasına rağmen sefil bir hayat yaşamıştır. Babasını henüz çok küçük yaş’ta (6 yaşında) kaybetmesi, annesinin başka bir adamla evlenmesi, annesine duyduğu
(...) Biri şöyle. Adamın kendini küçük hissetmesini sağla. Suçlu hissetsin kendini. Umutlarını ve kişiliğindeki dürüstlüğü öldür. Zor iştir bu. Aranızdaki en kötüler bile, hep kendi çarpık görüşüne göre bir ideal seçmiştir, ona ulaşmaya çalışmaktadır. Bir iç yozlaşmışlıkla öldür dürüstlüğü. Onu kendine karşı kullan. Topyekûn dürüstlüğü yok edecek bir amaca yönelt. Benliğini sil diye öğütler ver. Başkaları için yaşamalısın de ona. En önemli şey hayırsever olup bağışlar, yardımlar yapmaktır, kendinden vermektir de. Bunu tam anlamıyla hiç kimse yapamamıştır, yapamayacaktır da. Ancak neler sağlayacağını görebiliyor musun? O adam, kendine en soylu erdem olarak kabul ettiği şeye asla ulaşamayacağını hemen görecektir. O zaman suçluluk duyacak, kendini günahkâr hissedecek, değersiz biri olduğuna inanacaktır. En yüce ideal onun ulaşamayacağı bir yerde olunca, bu sefer tüm ideallerinden, tüm umutlarından, tüm öz değer inancından vazgeçecektir. Yapamadığı şeyi başkalarına öğütleme zorunluluğunu duyacaktır. İnsan yarı iyi ya da yarı dürüst olamaz. Kişilik bütünlüğünü sürdürmek zor bir savaştır. Kendi içinin yozlaşmış olduğunu bile bile böyle bir şeyi sürdürmeye neden uğraşsın? Ruhu o zaman kendine saygı duymayı bırakır. Artık elindedir o adam. Söz dinleyecektir. Memnun olacaktır söz dinlediğine. Çünkü kendine güvenemez. Güvensiz hisseder. Kirli hisseder. Bir yolu bu.
Sayfa 92 - "...Ellsworth M. Toohey'nin itirafıdır. Hayatını kolektivist bir toplumun gelecekte alacağı şekli planlamakla geçirmiş Toohey, kurbanlarının birinden bahsetmektedir."Kitabı okudu
Ben olamıyorum sen ol!
Hayat ve kader insanı ne kadar zorlasa da, yürüdüğü yoldan çıkartmaya çalışsa da, önüne caydırıcı seçimler sunsa da; bir hayatta, bir beden de, bir yürekte bir tane isim olmalı.. Belki de sınanıyoruz, karşımıza sürekli başka başka kişiler çıkıyor, o kişiler hayatımızın bir tarafında yer almak istiyor ve belki de bunun için her şeyini ortaya
Çok az Nazi'nin cepheye gönderildiğini, şehit düşenlerin hep başkaları olduğunu mülteciler de bilmezler. Wieneken'lerin yanındaki evde oturan Hubert Knieps ve fırıncının oğlu Günther Cremer, Hitler Gençlik Kolu'nda başkan olmalarına karşın, "politik açıdan itaat etmedikleri" ve çevrelerindeki bazı kişileri ispiyonlamadıkları için cepheye yollanmışlardı. Herbert Kalick de mutlaka cepheye gitmeyenler arasında olurdu. O, anadan doğma bir itaatkardır. Mesele, mültecilerin bildiklerinden çok farklıydı. Onlar için sadece suçlu ve suçsuz, Nazi olan ve Nazi olmayan vardır.
#Nil
Zaman makinası olsaydı ve kendi geçliğime, mesela 17 yaşıma dönseydim kendime şunları söylerdim;
en önemli şey aşk onu doya doya yaşa, bu bir.
ne yapmayı sevdiğini bul ve sonra o sevdiğin şeyi yapabiliyormusun ona bak. Yapmıyorsan boşuna enerjini tüketme, yapabilenler yapsın.
Yapıyorsan, dünyanın en şanslı insanlarından birisi dilini ıssır
KORKU
Bir kaybediş, bir kazanış, bir dürtü, içimizdeki karanlık taraf. Uykuya dalıp bir daha uyanamayacağını düşünen sırf bu yüzden sabaha kadar oturan insanlara, kızının da fiyonklu ayakkabıları olsun diye korkusuzca gece gündüz çalışan ba ba ya , annem intihar eder korkusuyla sabaha kadar bekleyen küçük bir kız çocuğuna, kırk yaşına gelmiş
