Sabahattin Ali'nin kaleme aldigi co begendigim bir yazisini paylasmayi uygun buldum. Bes cocuk yapmak lazim diyenlere cevap olsun mahiyetinde. "Rizkini veremedigimiz, vermedigimiz müddetce ne cocuk ne nufus istemeyiz. Karnini doyuramadigimiz, sihatini koruyamadiginiz, tahsilini tehmin edemedigimiz her cocuk "Bu memlekete yüzmilyonlazim" diyenlerin gözüne, onlari gaflet uykularindan uyandirmak icin sokulmus birer parmaktir. Bize yarinin hastanelerini darülacezelerini, cezaevlerini dolduracak, cahil mesleksiz, serseri yüzmilyonun lüzumu yok! Bize insan gibi yasamak, hayatin nimetlerinden istifade etmek imkanlarina, hic olmazsa bu sakat tedbirleri tavsiye edenler kadar sahip yirmi milyon vatandas, daha faydalidir. Bununicin isi kabugundan degil, cekirdeginden ele almak, evvele bu mememlekette sefaletle, cehaletle, ictimai müsavatsizlikla, hülesa bütün geri taraflarla hep birden mücadele etmek lazim. Hicbir ictimai mesele tek basina var olmaz hepsi birbirine zincirle baglidir. Zincirin bir halkasini ele alip üst tarafini unutursak, köylerde on cocuk dogurup bilgisizlik, bakimsizlik, sefalet yüzünden ancak ikisini yasatabilen analari; sitmadan, veremden ölen, trahomdan kör olan yetiskinleri düsünmeden "Fazla cocuk cocuk dogurmuyoruz da ondan kücük ve geri millet olarak kaliyoruz!" diye bagirirsak, gülünc vaziyete düsmüs oluruz. Bize yeni bir hayat getirecek yeni bir nesil, yeni bir hamle, yeni bir dünya görüsü gerek. Ama istedigimiz bu yeni hayat, yukarida söyledigimiz cocuklarin sattigi cinsten, sefil ve korkunc bir "Yeni hayat!" degil."
