"Hepinize minnettarım ama kendi hayatımı yaşamam gerekiyor."
On sekiz, yirmi, yirmi beş yaşımdaki gerçek sevdiklerim, hiçbirinizi unutmuyorum ve her biriniz gözümün önünden teker teker geçiyor ve yüreğime bir tarihi, bir ülkeyi, bir dizeyi, bir düşünceyi hatırlatıyorsunuz. Hepinize borçluyum.
Sayfa 121Kitabı okuyor
Yok, yarısı dolu!
Yok, yarısı boş!
Fikri sorulmayan bardak gibi
Küsüm tek tek hepinize.
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle döğüşemem…
Yani hepinize minnettarım ama kendi hayatımı yaşamam gerekiyor.
aslında
Esasında, sizleri yarglamaya hiç niyetimiz yoktu;
sizin důnyanızda, dünyayı bizlerin sanıp yaşarken, hepinize hayrandık. Sizler olmadan yaşayabileceğimizi bilmiyorduk. Ayrica, důnyada gereğinden çok acıma olduğuna
ve bizim gibilerin ortadan kaldırlmamasının sizlerin insancıl duygularına bağlandığına inanmıştık.
Sayfa 225 - İletişimKitabı okuyor
Ey güvensizlik içindeki dinginlik!
Hepinize karşı ne kadar güvensizim! Gerçekten!
Sizin sahte güzelliğinize karşı güvensizim.
tel cambazının tel üstündeki durumunu anlatır şiirdir
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Tanrınız büyük âmenna
Şiiriniz adamakıllı şiir
Dumanı da caba
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız
Sayfa 14 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"[Henry Wallace] Sizinkilere [Komünist Parti] karşı çıkmıyor, çünkü şu anda onların istekleri kendi istekleriyle çakışıyor. Ne var ki seçimden yenik çıkınca, hepinize yüz çevirecek, sizin de yakınmaya hakkınız olmayacak o zaman. Kendi partiniz varken neden başka bir partinin işlerine karışmak istiyorsunuz? Buna düpedüz kasıtlı işgüzarlık denir, tutumunuzun değişmesi şart, çünkü çıkmaza saplanacağı besbelli."
Sayfa 118 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yani, hepinize minnettarım ama kendi hayatımı yaşamam gerekiyor.
İçimizi Titreten Hadisler..
Efendimiz'in (s.a.s): "Allah'a yemin ederim ki ya iyiliği ısrarla emreder, kötülükten alıkoyarsınız ya da Allah sizin hepinize azap gönderir. Sonra siz azaptan kurtulmak için dua edersiniz fakat dualarınız kabul olmaz." (Tirmizi)
Ve biz onlara diyeceğiz ki:
Hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz. Ve çıkarınıza baktınız. Hatta gene sizlerden, sizin gibilerden, büyük düşünürler çıktı ve bu kitapların bizleri uyuşturmak için yazıldıklarını ileri sürdüler. Biz zavallılar, ya bu düşüncelerden habersiz kaldık, ya da bunları yazanları bizden sanarak alkışladık. Yani uyuttular alkışladık, uyandırıldık alkışladık. Her ne kadar bugün siz suçlu, biz yargıç sandalyesinde oturuyorsak da gene acınacak durumda olan bizleriz. Esasında, sizleri yargılamaya hiç niyetimiz yoktu; Sizin dünyanızda, o dünyayı bizlerin sanıp yaşarken, hepinize hayrandık. Sizler olmadan yaşayabileceğimizi bilmiyorduk. Ayrıca, dünyada gereğinden çok acıma olduğuna ve bizim gibilerin ortadan kaldırılmamasının sizlerin insancıl duygularına bağlandığına inanmıştık. Bu çok masraflı dünyada bir de bizlere bakmanız katlanılması zor bir fedakârlıktı. Arada bir bize benzeyen biri çıkıyor ve artık yeter diyordu. Onunla birlikte bağırıyorduk: artık yeter! Bizler kazanıyorduk, bazen kaybediyorduk ve sonunda her zaman kaybediyorduk.
Denge
.
Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim dizboyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle döğüşemem
Siz ne derseniz deyiniz
Benim bir gizli bildiğim var
.
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle döğüşemem
Sayfa 24Kitabı okudu
