Singula de nobis anni praedantur euntes
Bir şey koparır bizden,yıllar,akıp giderken.
Horatius
Sayfa 2Kitabı okudu
Mademki vakitsiz bir ölüm, ruhumun yarısı olan seni alıp götürdü, yeryüzünde varlığımın yarısından, en aziz parçasından yoksun yaşamaktan ne anlam var?
O gün ikimiz de öldük.
Horatius
Sayfa 32Kitabı okudu
Ruhun derdi içinde ve kaçamaz kendi kendinden.
Horatius
Sayfa 33Kitabı okuyor
Nil sine magno vita labore debit mortalibus.
(=hayat, ölümlülere hiçbir şeyi büyük emek karşılığı olmadan vermez.)
-Horatius-
Sayfa 53Kitabı okuyor
“Acılarımızı dindiren akıl ve hikmettir, yoksa o engin denizlerin ötesindeki yerler değil.” (Horatius)
Sayfa 108Kitabı okudu
Büyük İskender'in adı ve anısı yaşıyor, ama Platon ve Aristoteles, Homeros ve Horatius hâlâ aramızdalar, yaşıyorlar ve doğrudan doğruya etkide bulunuyorlar.
“Ev,mal, mülk , yığınla tunç ve altın ;
Yarasına merhem olmaz
Vücudunda , ruhunda dert olan adamın.
Eldeki nimetleri tadabilmesi için
Keyfi yerinde olmalı insanın.
Ev bark neye yarar dertli, korkulu olana
Gözleri çipilli olan ne yapsın tabloyu,
Damlalı hasta neden gitsin hamama?”
-Horatius
"Zor zamanlarda itidalini korumayı, güzel anlarda da aşırı sevincini dizginlemeyi hatırla." (Horatius)
#felsefe
Sayfa 25Kitabı okudu
Horatius
Niçin başka güneş başka toprak ararsın?
Yurdundan kaçmakla kendinden kaçar mısın?
Sayfa 43Kitabı okudu
İşte karşınızda hem küçük hem yüce zihinler silsilesi. Horatius onlardandı, Goethe onlardandı, belki La Fontaine de öyleydi, bu kimseler gibi acıları sükunetle izleyen, hava güzelse Neron’u görmeyen, güneşin ışıltısında insanların yakıldığı odun ateşini fark etmeyen, giyotine sadece bir parıltı, bir ışık oyunu görmek için bakan, ne çığlığı, ne hıçkırığı, ne iniltiyi, ne alarm çanını duyan, mayıs başlarında kızıl ve altın sarısı bulutlar dolandıkça hoşnut olan ve yıldızların ışığı sönüp gidene, kuşların cıvıltısı kesilene dek mutlu olmaya karar vermiş, sonsuzluğun mükemmel egoistleri bu silsilede yer alır. Bunlar karanlık ışıltılardır. Acınacak halde olduklarının farkında değildirler. Ağlamayan hiçbir şeyi görmez. Kaşlarının altında gözü olmayan, alınlarının ortasında bir yıldız bulunan, hem gece hem gündüz olan yaratıklar gibi onlara hem hayranlık duymak hem de acımak gerekir.
Sayfa 1427Kitabı okudu
Daha önce bu kadar acı çekiyor muydum? Evet, o zaman çektiğim acının nedeni ölüm korkusuydu. Şimdi onu yitirmekten korkuyorum. Her zaman insana acı çektiren bir şey vardır. Boyun eğ buna. Stoacılık, budur önemli olan. Sifractus illabatur orbis...*
*"Yer yarılıp göçse de..." Horatius, Odlar, III, 3.
Sayfa 471
Romalı şair Horatius'un "Bilmeye cüret et.” (Sapere alide.) sözü, bilme ve anlama eyleminin bir cüret ve cesaret işi olduğunu hatırlatır bize. Kant'ın "Aydınlanma Nedir?” makalesinin merkezine koyarak meşhur ettiği "bilme cesareti", mağaradan çıkmanın ve aydınlığa doğru adım atmanın olmazsa olmaz şartıdır.
Horatius'un anlattığı bir hikâyeye göre ahmağın biri karşıdan karşıya geçmek için derenin kurumasını bekler. Bunu akılsızlık ve korkaklık olarak gören Horatius "Bir işe başlayan, henüz işin yarısındadır; bilmeye cüret/cesaret et, başla!” diyerek insanın hedefine ulaşmak için sebat etmesi gerektiğini vurgular. Derenin kurumasını beklemek sadece vakit kaybetmemize sebep olmaz, aynı zamanda kendimizi tabiat karşısında aciz ve anlamsız bir konuma mahkûm etmemizi ifade eder. Bilmeye ve bulmaya cüret etmek demek, "Hakikate ulaşmak için geri durma, işi yarım bırakma, ayağa kalk ve yürü... " demekti
Sayfa 23 - insan yayınları, 1. baskı - Nisan 2020Kitabı okudu
O fortes pejoraque passi
Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas;
Cras ingens iterabimus aequor. (Horatius)
Ey benimle bunca çetin isler görmüs yigitler,
Bugün, dertlerinizi sarapla giderin
Yarin engin denize açilacagiz.
Fırtına nereye atsa beni, orada bir yer vardır yaşanacak.
Horatius