Vücud ve iç
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
“Yenildik dediler.” diye tekrarladı. Hüzün sesini yumuşatmıştı. Gülümsedi. “Paydos der gibi.” Yine gülümsedi. “Hani bayram yerinde salıncakçı; yandııı der ya… tıpkı onun gibi; harp bitti dediler. Bir de baktık ki bizde ne kol kalmış, ne kanat. Hafız’ın oğlu Demirci Salih, Çolak Salih olup çıkmış. Sen olsan nişlersin? de bakalım Ali Emmi? Surat da kalmamış. Anamın halini bir gör. ”Padişahım çok yaşa!”. Ama böyle bağırma istiyor insan. Padişahım, madişahım ne olursa olsun bir şey için, biri için “Çok Yaşa!” diye bağırmalı insan.. Pek hoş oluyor yani… Kol bacak gitse de..
Sayfa 41 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
— Anacığını kırmadığın için hep hayır gör oğlum! Sen sen ol bir kötülüğünü görmediğin komşularını da hoş tut. İnsanları dillerine göre ayırma!..
Sayfa 149 - Cumhuriyet Kitapları, 13. Baskı: Nisan 2010Kitabı okuyor
“-Birincisi, sen kadınsın, ben erkek. İkincisi, sen karısın, ben koca.
-Ee, üçüncüsü?
- Üçüncüsü ben hâkimim, sen mahkûm.
-Tuhaf şey!
-Darılma... Bugünkü kanunun gereği bu.
- Bugünün kanunu kadınlara evlilik hakkından başka hiçbir şey sağlamıyor mu?
-Sağlıyor. Bazı göz boyayacak şeyler. Deyimimi hoş gör; yularınız daima erkeklerin elindedir.
- İstesem sizin bu hâkimiyetinizden kurtulamaz mıyım?
-Kurtulursun. Fakat seni ben bıraksam babanın idaresine girersin. Baban olmasa erkek kardeşinin buyruğu altında kalırsın. Kucağında büyüttüğün oğlunun bile yönetimi altındasın.
-Bizim de İslam hukukuna göre birçok hakkımız olduğunu söylüyorlar.
-Söylesinler. Size karşı erkeklerin sahip olduğu bir hakkı söyleyeyim... Artık öte tarafı karşılaştır.
-Nedir?
-Sen nikâhım altındayken üzerine istediğim kadar evlenebilirim. Fakat aramızdaki İslam hukukunun verdiği bağ varken sen başka bir erkeğe varabilir misin?
-Peki, peki... Anladım ki biz kadınlar erkeklere karşı mahkûmuz.”
Sayfa 94Kitabı okudu
Oysa eşyayı dahi incitme demişti büyüklerimiz..
İncitmemek için ne çok incindik.
Oysa bizi incitenler, incinmez; bilmiyorduk, Yusuf değiliz, boğuluruz biz bu kuyularda geç öğrendik...
Yusuf değiliz, zindanlar bizi hasta eder geç öğrendik..
Kenan değiliz;
Mısır'a hasret nasıl yaşanır, bu hasretler bizi aşar geç öğrendik..
Süleyman değiliz, bu efendilik bizi yer yutar, efendi köleyken, köle
Tespit edebildiğim kadarıyla yurdum insanının öğrenilmiş çaresizlik içinde huzurla yaşamak için bulduğu 6 eşsiz yol bulunmaktadır.
1. Suç ortaklığı sistemi. Prof. Dr. Mehmet Altan'a göre Doğu toplumlarında bireyler Batıklardan farklı olarak karar alırken çevresine danışır, böylece başarısızlık durumunda suçluluk duygusu yaşamaz. Ortak
Ağlamamı hoş gör. Başkaları belki bu halimi münasebetsizlik sayar, alay eder, fakat sen yapmazsın bunu.
Sayfa 138 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları XXX.BasımKitabı okudu
elveda
Sana selam gönderiyorum turnalar ile
Sana sevdamı haykırıyorum güller bülbüller ile
Hasretimi dile getiriyorum ah û figân ile
Ozanlar anlatır sevdaları saz ile söz ile
Yar, Sen,güzeller içinde başın letafetin ile
Bütün mazim seninle hayalinle dolu
Bu yol Kays, Ferhat ve Kamber in yolu
Sevenlerin belli olmaz hiç sağı ve solu
Bizim diyarlar hep
Savaşlar olmasın
Savaşacağız biz, inançla her zaman, çirkinlik ve kötülüklerle,
Kalabalıklara da, kabalıklara da set çekeceğiz güzel bir ezgi ile…
Do re mi fa sol la si, işte sevenlerin, sevilenlerin esrarlı alfabesi
Yüceltecek olan bu dünyayı, insanların,o temiz ve masum sevgisi…
Bu dünyada, dört kıtada güzel şarkılar, hep kulaklarda çınlasın.
O güzelim yavrular, sevimli bebekler hiç ama hiç, öksüz kalmasın.
Ezgilerle, sahte barış sözleriyle kahredici savaş çığlıkları atılmasın,
Sonra da, ellerde sopalar olmasın, camlar kırılmasın, araçlar yakılmasın..
Allah vermiş;anlaman için sana, oturup düşünsene, bir nefes bir sezgi.
Haydi bestele sen de bir şarkı, insanlığa kalsın senden güzel bir ezgi
Diyelim ki hepimiz: “Herkes gönlünce, istediğince çalsın çağırsın.
Bu güzel dünyamız, çocuklarımıza bizden miras bir cennet olsun…”
Barbarlık edip, barışı bozmayın, kötülükler yanınıza kalır sanmayın
Saz çalan,keman çalan, beste yapan o elinize,yok olası silahları almayın…
Örnek al sen de, Yaradılanı hoş gör, Yaradan’dan dolayı, diyen Yunus’u…
Mutluluk ve özgürlük şarkıları sarsın artık, baştan başa dağları ve okyanusu…
A.K
Mâide Sûresi 13. Âyet
Sen yine de onları affet, hoş gör. Çünkü Allah iyilik edenleri sever.
Sayfa 108 - Diyanet YayınlarıKitabı okuyor
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
"Yenildik dediler," diye tekrarladı. Hüzün sesini yumuşatmıştı. Gülümsedi. "Paydos der gibi." Yine gülümsedi. "Hani bayram yerinde salıncakçı; yandııı der ya.. tıpkı onun gibi; harp bitti dediler. Bir de baktık ki bizde ne kol kalmış, ne kanat. Hafız'ın oğlu Demirci Salih, Çolak Salih olup çıkmış. Sen olsan nişlersin? de bakalım şimdi Ali Emmiiii?"
Gülüyordu:
"Surat da kalmamış. Anamın halini bi gör."
Ihlamuru yeniden dikti:
"Padişahım çok yaşa!.."
Ona bakıyor ve susuyorlardı. Çeşit çeşit bakışlar ve çeşit çeşit susuşlar. Salih şapşal bir gülüşle:
"Padişahım çok yaşa," diye tekrarladıktan sonra alçak bir sesle ilave etti. "Ama böyle bir bağırma istiyor insan. Padişahım, madişahım.. ne olursa olsun bi şey için, biri için 'Çok yaşa' diye bağırmalı insan... Pek hoş oluyor yani.. kol bacak gitse de!.."
Sayfa 41Kitabı okudu
