Olağanüstü Bir Gece
Bir varoş avlusunda sabahtan öğlene kadar yabancı bir çocuk sürüsünün arasında uyuduğu ödünç bir yatak,gırtlağına sarılan pezevengi,karanlıkta geğirerek üstüne abanan saejoş müşteriler,hastanede götürüldüğü malum bölüm,tükenmiş,hasta ve çıplak bedeninin ders malzemesi olarak genç ve küstah öğrencilerin eline bırakılması,sonunda çuval gibi nakledildiği bir kimsesizler yurdunda bir hayvan gibi ölümd terk edilmesi.İçimde ona karşı,hepsine karşı sonsuz bir acıma uyandı,hissettiğim sıcaklık şefkatti,asla şehvet değil.
Sayfa 258Kitabı okudu
Hadi
Denize gidelim mi, deyince çocuk
sesinin bütün tazeliğiyle
birden içimde çok eski bir yaz söküldü
Geçmişte unuttuğu ne varsa
sanki hepsini birden hatırlar insan
böyle anlarda aynı arzuyla
bir çocuğun sesinin hatırlattığı
yarım kalmış bir yaz resmini
tamamlar gibi yıllar sonra
Denize gidelim hadi, dedim
Albümdeki fotoğrafa
Sayfa 10Kitabı okudu
İçimde ateşler yakıyorum.
Yaptığım her yemek o ateşte pişiyor.
Doğurduğum her çocuk o ateşte eriyor.
Sevdiğim her erkek o ateşte ölüyor.
Bir bardak su içsem...söner mi?
Sayfa 73Kitabı okudu
Sen gelir elinden tutarsın diye içimde yaşattığım bir çocuk var annem..
Gerçekten içimdekileri anlatacak bir yol bulamıyorum. Sanırım, bazen tüm kâinat, tüm hayat, her şey içimde yer etmiş, haykırarak onları anlatmamı istiyorlar. Bunun ne kadar büyük olduğunu hissediyorum, ama konuşmak istediğim zaman küçük bir çocuk gibi kekeliyorum. Duyguları ve heyecanları, konuşarak ya da yazarak ifade etmek zor bir iş. Yüce bir iş.
Sayfa 155Kitabı okudu
"İçimde söylemek için can attığım öyle çok şey var ki... Bazen tüm dünya, tüm hayat, kısacası içimi mesken tutmuş olan her şey sözcüleri olmam için yalvarıyormuş gibi geliyor bana. Hissettiğim şey çok büyük ama bunu kelimelere dökmek istediğimde bir çocuk gibi kekemeye başlıyorum."
Sayfa 155 - Koridor YayınlarıKitabı okudu
Her Sabah Seninle Başlar
Önce gözlerin girer odamdan içeri
Sonra ellerin, saçların dudakların
Bir bir hatırlarım
Her sabah senin olan ne varsa
Yüzüm aydınlanır
Şarkılar söylemek gelir içimden
Yakında bir kuş öter
Uzaklarda bir tren sesi
Sonra kornalar, çocuk ağlamaları
Vapur düdükleri
Sesler bir uğultu halinde yükselir büyük şehirlerden
Ve alışılmış bir yaşamaktır çöker omuzlarıma
Sarar benliğimi birden
Büyük, devamlı dalgalar halinde duygularım
Her sabah seninle başlar
Ve ben her sabah
Ta içimde bir ağrı gibi yokluğunu duyarım
Her sabah
Rezil insanlar bekler her köşebaşında beni
Yüzleri, yürekleri kadar kirlidir
Biri gider, biri gelir
Biri gider, biri gelir
Yak
İçimde bir çocuk,
yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş
umut ölülerini çiğneyerek. Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş,
yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım?
Pencereden dışarı bakıyorum.
İçimde ateşler yakıyorum.
Yaptığım her yemek o ateşte pişiyor.
Doğurduğum her çocuk o ateşte eriyor.
Sevdiğim her erkek o ateşte ölüyor.
Bir bardak su içsem... Söner mi?
İsteklerimi nehre gömsem...cinayetler biter mi?
Her şey sen yüzünden, diyor babam.
O kupkuru bir adam.
İçinde ne ateş var, ne su.
O da biliyor, benimse içimde hem ateş var, hem su.
Hastalık bende yeni bir dünyanın doğmasına sebep olmuştu. Sağlıklıyken tasarlanamayacak hayaller, renkler ve arzularla dolu bir dünya idi bu. İçimde tarifsiz bir keyif ve ıstırapla bu masalları yaşıyor, kendimi tekrar çocuk hissediyordum. Hattâ şimdi şunları yazarken gene o duygularlayım, o yaşantılar şu âna bağlı, geçmişin malı değil.
