Anne Babalara Not
Çocuklar bir şeyleri şımarıklık olsun diye fırlatmaz. Anne babanın sözünü dinlememelerinin sebebi onlara olan gıcıklıkları değildir. Çocuk tabiatı gereği arzu duyduğu şeyi yapmak ister. Nasıl ki siz istediğiniz şeyleri hemen elde etmek istiyorsunuz ama toplumsal veya kişisel sebeplerle yapmıyor ya da erteliyorsunuz, çocuk da aynı şekilde istediği
"Annelik, kadın olmanın bittiği nokta mıdır?
Diye soruyor, okura yazar? 
Elisabeth Badinter
Hepimizin cevabı farklı olsada, annelik derim ben
Eğer günümüzün “ideal anne”sinden söz ediyorsak, evet… Beklentiler öylesine ağır ki kadının anneliği “hak etmek” için ekonomik özgürlüğüyle birlikte sosyal ve cinsel hayatından da vazgeçmesi gerek…
Hayatından ödün vermeye yanaşmayan “anne-kadın”ın ise sinirleri sağlam olmalı. Çünkü Elisabeth Badinter’in de ortaya koyduğu gibi, “vicdan azabı” ideal annelik Şablonuna uymak istemeyenler üzerinde gerçekten etkili olan bir baskı aracı…
Bugün kadınlar, mücadele vererek geldikleri noktadan, tip camiası ve aile kurumunu yücelten kesimler tarafından uzaklaştırılıyor. Üstelik emzirmeyi ve annelik rolünü öven feminist akımların işbirliğiyle! 
Kadınlık mı Annelik mi
Kadınları bu modern kölelik düzenine sürükleyen ne? Badinter’e göre, kadının profesyonel hayattaki yeri hâlâ sağlamlaşmış değil"
"Sonuçta kadına iki seçenek sunuluyor: Ya “çocuk-egemen” bir yaşama razı gelmeli ya da çocuk yapmaktan bütünüyle vazgeçmeli..
Doğum oranlarındaki düşüş ikinci şıkkın güçlendiğinin ispatı. Badinter Kadınlık mı? Annelik mi? sorusunun kadınlar için nasıl tehditler içerdiğini etkileyici bir biçimde gösteriyor: Bu tercih dayatması, sonuç en olursa olsun, kadınlara mutsuzluktan başka şans tanımıyor..."
Güzel huzurlu yarınlara annelerimize
Elisabeth Badinter kalemınden. Kadınlık mı Annelik mi yoldasınız olsun istersenız
Anammmm
Peki, etiyolojiye tek katkıda bulunan anne midir? Hayır. Çocuğun bireyleşmek için sahip olduğu genetik itkinin gücü ve çocuğun bireyleşmesini kolaylaştırmada gerekli olan annenin libidinal ulaşılabilirliğinin miktarı arasında göreli bir karşılıklı etkileşim vardır. Bazı çocuklar çok az desteğe ihtiyaç duyarken bazıları genetik olarak kırılgan olabilirler ve çok daha fazla desteğe ihtiyaç duyarlar. Bazıları da genetik eksikliklerden dolayı aslında ideal düzeyde olan destekten yararlanamayabilirler.
Sayfa 57
«Hepimiz anne baba değiliz ama hepimiz birilerinin evladıyız. Belki de bu aşikârlık kadına karşı genel bir empati uyanmasını sağlayan şeydi. Bir de belki cesareti ve etkili konuşması. Biri bir kadını rencide ettiğinde kadın hemen hemen onun gibi cevap verse ne olurdu?»
Sayfa 104
Anne babaların çocuklarının beyinlerini ve kalplerini işlemeden kendi haline bırakmaları, akla ve vicdana uygun değildir. Hatta böyle bir ihmal, ahlaksızlıktır, cinayettir
«Annemin ölmesinden korkuyorum birdenbire. Küçüklükten beri yaşadığım bir duygu. Hiç değişmiyor, tıpkı yedi yaşındayken olduğu gibi korkuyorum. Ancak otuz yaşına gelince bu korku yer değiştirdi. Geçen yıl iki hemşire odanın kapısını açtığında ve annemin yüzündeki rahatlamayı gördüğümde anladım ki hikâye tam tersi olmalıydı. Başka bir deyişle: Hikâye gereği bir çocuk ebeveynine bu ölçüde bir acı yaşatmak istemez. Vakti geldiğinde çocuk anne babasını toprağa vermeli, tersi değil. Arzu edilen sıralama bu.»
Sayfa 67
Çok sevdiğim bir ideal anne baba tanımı var İngilizcede : Good enough parenting. Yani kabaca çevirisiyle “ yeterince iyi ebeveynlik.” Mükemmel ya da en iyi değil, yeteri kadar iyi bir ebeveynlik.
Sayfa 47
«Bir iş, ipotekli bir daire, taksitle alınmış bir araba, bir aile, iki kutu mısır gevreği (anne ve baba için lifli, çocuklar için çikolatalı). Köpek çok fazla bakım ister, en iyisi bir kedicik, araba çarpsa da sorun değil canım, biz bize yeteriz, hadi cüceleri yatır, yarın okul var.»
Sayfa 39
Cocuk eğitimi buğday ekmeye benzemez, fidan dikmeye de. Bu ikisinden daha zor ve daha çetrefillidir.
Sayfa 60 - C Planı YayınlarıKitabı okuyor
Kendimizi şartların esiri olmaktan kurtarmak
'İyi insan' olmanın yolu ideal koşullardan veya mükemmel ortamlardan geçmiyor. Kaderimiz anne-babalarımızın ellerine verilmiş değil. Kişiliğimizi şekillendiren asıl unsurlar onlar değil, onlar bizi bu kişiliğe mahkûm etmemişlerdir. Aynı şekilde, çocuklarımızın kaderini ve kişiliğini ellerimizde tutuyor değiliz.
Bilakis, denklemi şöyle kurmak gerekiyor: Anne-babalarımızın bize nasıl davrandığı, onların imtihanıdır. Bizim imtihanımız ise, o davranışları nasıl içselleştirdiğimiz, nasıl yorumlayıp şekillendirdiğimizdir.
Yoksa, irade denilen şey insanlara niye verilmiş olsun?
Sayfa 22Kitabı okuyor
Yaşam Fermanınız
Hiç kimse ideal koşullar içinde büyümüyor; sanki ideal koşulların ne olduğunu biliyoruz. Dostum David Servan-Schreiber bir keresinde söyle demişti:
"Her yaşam kendi koşulları içinde zordur. Ancak kendine güvenli, yeterli yetişkinler olmak için istikrarlı ve öngörülebilir, sizinle, keşiflerinizle mutlu olan, gitgellerinizi düzenlemenize yardım eden; özbakım ve diğer insanlarla iyi geçinme konusunda size rol model olan anne babalarla büyümenin son derece etkili olduğunu biliyoruz.
Bu alanların herhangi birindeki eksiklik, kendini yaşamın daha sonraki devrelerinde gösterme eğilimindedir."
Sayfa 304 - Nobel Yaşam YayıncılıkKitabı okudu
