İnsan her zaman yeni bir şeyler görmek istemiyor, bazen var olanı korumak, elinde olanın tuhaf, huzur veren alışkanlığıyla yaşamayı sürdürebilmek, belki yalnızca yetinebilmek istiyor.
Ferit EDGÜKitabı okudu
"Canı acıyınca acıyor demiyor insan, kahkahalar atmak isterken dudaklarının arasında bırakıyor neşesini. Sevince seviyorum demiyor, nefret ettiği insanların suratına bakıp gülümsüyor her gün. Sarılmak istiyor, kolları uzanmaz sanıyor. Şu dünya üzerinde en çok sevdiği kafanın üzerinde yetişen saçların arasına geçirmek istediği parmaklarını kusmak için boğazına iteliyor. Yürümek istediği kaldırımların üzerinde gezinmiyor ayakları asla, ardını görmek istemediği kapıları da çarpıp kapatmıyor ses çıkmasın diye... İçmek istemediği alkol yakıyor boğazını, bazen de karşısındaki dudaklardan dökülen zehir. Bugünlerde sözlükler hiçbir işe yaramıyor."
Sayfa 244 - Epsilon Yayınları, Alena DoranKitabı okudu
Tüm canlılarda ilgi görme isteği vardır. Bu bir kedi , çiçek veya insan olabilir. İhtiyacımız olan ilgi bazen ilacımız bazen sorunumuz haline gelebilir. Peki neden ilgi görmek istiyoruz , sorusuna şöyle cevap verebiliriz ; neden yemek yemek istiyor , neden uyumak istiyorsak ilgi de bizim için benzer şekilde bir ihtiyaçtır.
Sayfa 161Kitabı okudu
Ben de bazen tıpkı böyle hissediyorum..
Yakınlarımın, akrabalarımın resimlerini çıkarıp, birbir baktım. Her biri kendi gözlemlerime uygun olarak gözümün önünde canlandılar. Onları hem seviyor, hem sevmiyordum. Hem görmek istiyor, hem de istemiyordum. Hayır, hayır, onların hatıraları devamlı gözümün önündeydi. Fotoğrafları yırtıp paramparça ettim. Gönülden bağlılığım yoktu. Kendi kendime karar yürüttüm. Gördüm ki şefkatli bir insan değilmişim.
"Bazen hıçkıra hıçkıra ağlamak gerekir
İçimizdeki üzüntüyü atmak için
Bazen susmak gerekir
Olayları değerlendirmek için
Bazen kendi bildiğini okumak gerekir
Hayatının kaptanı olduğunu yarmaman için
Ama her zaman O'na güvenmek gerekir
Hayatında olab mucizeleri görmek için."
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsan her zaman yeni bir şeyler görmek istemiyor, bazen var olanı korumak, elinde olanın tuhaf, huzur veren alışkanlığıyla yaşamayı sürdürebilmek, belki yalnızca yetinebilmek istiyor.
Sayfa 62 - Can YayınlarıKitabı okudu
İmtihan...
Delikanlının biri bir gün başlamış aşkı aramaya. "Ben âşık olacağım." deyip sokağa çıkınca da insan tak diye âşık olamaz ki kardeşim. Olunmaz. Aşk çıkar gelir. Ve o anda yapabileceğin bir şey de yoktur. O hakikaten aşksa ona "hayır" deme şansın yoktur. Değilse senin herhangi bir "evet" deyişinle onu aşka çevirme
PDFKitabı okudu
Gürültüleri duymamak güzel. Sürekli bir şeylerin yıkıldığı, yerine yenilerinin yapıldığı toza bulanmış bu şehirden bıktı. İnşaat sesleri, işçilerin bağrışları, yolları tıkayan hafriyat kamyonları, evlerin günbegün kesilen ışığı ve beton, beton, beton. İnsan her zaman yeni bir şeyler görmek istemiyor, bazen var olanı korumak, elinde olanın tuhaf, huzur veren alışkanlığıyla yaşamayı sürdürebilmek, belki yalnızca yetinebilmek istiyor. Ama zaman değişti.
Sayfa 61 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bilge ağlıyordu, Hikmet susuyordu. Bilinmeyen bir süre geçtikten sonra birden kapı vuruldu. Hikmet, dalgın gözlerle kapıya yürüdü. Ne yaptığını düşünmeden kapıyı açtı. Sevgi içeri girdi. Sevgi? Dalgınlığından kurtulamadı. İşte bir olay, diye düşündü. Başım ağrıyor. Sevgi, Bilge’yi görünce bir an gözlerini kapar gibi oldu. Başını çevir, bakma.
İnsan bazen yalnız olmadığını hissetmek istiyor. Hissettiği duygularda,düşüncelerin de yalnız olmamak... Çaresizlik diz boyuyken, senin gibi hisseden biri olduğunu görmek ya da duymak sana iyi geliyor.
Sayfa 119Kitabı okudu
Ana-Beyit mezarlığının bir efsanesi, Juan-Juanlar’ın bozkırı işgal ettikleri çağlara dayanan bir hikâyesi vardı: Sarı-Özek’i işgal eden Juan-Juanlar tutsaklara korkunç işkenceler yaparlarmış. Bazen de onları komşu ülkelere köle olarak satarlarmış. Satılanlar şanslı sayılırmış, çünkü bunlar bazen bir fırsatını bulup kaçar, ülkelerine dönerek
Sayfa 142 - Ötüken
İnsan her zaman yeni bir şeyler görmek istemiyor, bazen var olanı korumak, elinde olanın tuhaf, huzur veren alışkanlığıyla yaşamayı sürdürebilmek, belki yalnızca yetinebilmek istiyor.
Sayfa 62 - Can YayınlarıKitabı okudu
eskiden yalnızca kelimeler ve sözcük anlamları vardı. artık insanlar aynı cephanelikten almıyor kurşunlarını.
canı acıyınca acıyor demiyor insan, kahkahalar atmak isterken dudaklarının arasında bırakıyor neşesini. sevince seviyorum demiyor, nefret ettiği insnaların suratına bakıyor gülümsüyor her gün. sarılmak istiyor, kolları uzanmaz sanıyor. şu dünya üzerinde en çok sevdiği kafanın üzerinde yetişen saçların arasına geçirmek istediği parmaklarını kusmak için boğazına iteliyor. yürümek istediği kaldırımların üzerinde gezinmiyor ayakları asla, ardını görmek istemediği kapıları da çarpıp kapatmıyor ses çıkmasın diye... içmek istemediği alkol yakıyor boğazını, bazen de karşısındaki dudaklardan dökülen zehir.
bugünlerde sözlükler hiçbir işe yaramıyor.
Sayfa 243Kitabı okudu
"Kimsenin umurunda değil. Bir roman okumanızın tek nedeni yazarın ne tür bir insan olduğunu ve eğer onu tanıyorsanız hangi arkadaşlarını romanına koyduğunu görmek. Romanın kendisine gelince, kavrayışın bütünü, insanın meseleyi nasıl gördüğü, onun hakkında ne hissettiği, başka şeylerle bağlantısını nasıl kurduğu, milyonda bir kişi bile bununla ilgilenmiyor. Yine de bazen bütün dünyada yapmaya değer başka bir şeyin olup olmadığını merak ediyorum. Şu ötekiler," oteli işaret etti, "hep elde edemeyecekleri bir şeyleri istiyorlar. Ama yazmanın, yazma girişiminin bile, sıra dışı bir doyumu var. Az önce söylediğiniz doğru: Insan bir şeyler olmayı istemiyor, yalnızca bir şeyleri görmesine izin verilmesini istiyor."
Sayfa 243Kitabı okudu
İnsan bazen yalnız olmadığını hissetmek istiyor. Hissettiği duygularda, düşüncelerin de yalnız olmamak... Çaresizlik diz boyuyken, senin gibi hisseden biri olduğunu görmek ya da duymak sana iyi geliyor.