''Dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor; ama onları birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.''
'Hayvan çiftliği' kitabının sedece bu kısmıyla alakalı inceleme yapmak istiyorum.
İnsanlar hiç domuzlara benzer mi? Domuzdan hiç insan olur mu? Domuzların en büyük özellikleri bakın nedir. Domuzlar yeryüzünde ne bulurlarsa ne görürlerse onu helal mı haram mı demeden yerler. Hatta kendi pisliğini dahi yiyen tek hayvan türüdür, bildiğim kadarıyla. Ama domuzun aklı yok ki (ve diğer hayvanların) bunun farkına varıp da yapmasın. Şimdi insan nasıl domuzlaşır ona bakmamız icap eder. Öyle insanlar var ki, helal haram demeden ne buluyorsa karnına dolduruyor. Yetim hakkıdır, devletin ve milletin malıdır demeyip nasıl olacaksa olsun şuursuzluğuyla ona sahip olmayı onu tüketmeyi gayet normal birşeymiş gibi sahiplenebiliyorlar. Mademki domuzlar haram helal nedir bilmiyor, akılları olmadığından ya da yaratılış biçimi ile alakalı, peki ya insan? İnsan, aklı, fikri ve düşüncesi olduğu halde nasıl domuzlar gibi hareket edebiliyor anlamak mümkün mü? Hayvanın aklı yok yapıyor, insanın aklı var yapıyor. Simdi hangisini hangisinden ayırt edeceğiz? Ya da kim daha domuz?
Bu kitap her ne kadar başka şeyleri anlatıyor olsada bunu okuyanlar bilir. Lâkin birde bu açıdan bakılmasında fayda vardır düşüncesindeyim.
Acilen okunması gereken bir kitap...ve okuyacak olanlara iyi okumalar diliyorum..
Kargalar Meclisi'nin hem de 
Sahte Krallık'ın incelemesidir.
SPOİLER İÇERİR.
