Önceleri biz insanların hak ve özgürlüklerini korumak için oluşturulan devlet, zamanla büyüdü. Bireyi korumak için oluşturulmuş olan devlet, birey üzerinde tiranlık kurmaya başladı.
Güya "iyiliksever devleti" temsil eden krallar, imparatorlar, sultanların baskı ve zulmü altında insanlar ezildi. Yaşama hakkı, mülkiyet hakkı, kişisel özgürlükleri hiçe sayıldı. Asırlar "despot devlet"in izlerini taşıdı.
Ekonominin gelişmesine paralel olarak devlet faaliyetleri de genişledi. Faaliyetleri genişledikçe harcamaları arttı. Harcamaları arttıkça daha fazla vergilemek zorunda kaldı. Bu da yetmedi, sınırsızca ve sorumsuzca borçlandı. Para basma yetkisini kötüye kullandı.
Sonuçta ekonomide sorunlar ortaya çıkmaya başladı. İsraf ve savurganlıklar çoğaldı. Devlet, asıl varlık nedenini unuttu. Ve devlet, sosyal faydasından çok sosyal maliyeti olan bir kurum olmaya başladı.
Gövdesinin çapıyla karşılaştırıldığında acınası incelikteki çok sayıda bacak, gözlerinin önünde çaresizlik içersinde, parıltılar saçarak sallanıp durmaktaydı.
‘Ne olmuş bana böyle?’ diye düşündü. Gördüğü düş değildi. Biraz küçük, ama normal, yani içinde insanlar yaşasın diye yapılmış olan odası, ezbere bildiği dört duvarın arasında eskiden
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
Sayfa 334 - Ötüken
Gelişmiş insan dünyaya daha dikkatli bakan, nereden geldiğini, nereye gittiğini, ne için yaşadığını kendine soran, yaşamını olabildiğince anlamlı kılmaya gayret eden ve kendinden sonra gelecek kuşaklara küçük de olsa katkıda bulunmaya çalışan insandır. Ama şimdilerde, insanlar neredeyse soru sormayı unuttu. Ya kendini dinle kapattı veya inkar edip isyan etti. Böylece kurtulduğunu sandı her şeyden
Sayfa 181
Büyük bir yerden ''Oku!'' diye emir almış gibi gece gündüz okudu. Okuduğunu kafasına yazdı. Yazdıkça azdı. Kimseleri beğenmez oldu. Annem bana yalvarmasaydı, ayağımda şalvar sürüyüp, hocayım diye gezinecektim demedi. ''Uçan dairelerden, uzaydan haberin var mı senin ki, bana akıl veriyorsun, kız!'' dedi. Atiye'nin, ''Bu kitaplar ne ki, bunlara bu kadar düşüyorsun!'' diyerek verdiği öğütleri dinlemedi. Falcılık, medyumluk, mühendislik, insanlık ve Türklük üzerine birçok kitabı su gibi okuyup bitirdi. Onları götürüp oradan buradan yeni kitaplar getirdi. Bu kitapların bir sırası var mı demedi. İçindekilerin aslı arası var mı diye düşünmedi. Okuduğuna Allah gibi inandı. Uçan dairelerin ardından eriyen demir dağlardan, uluyan kurtlardan söz açmaya başladı. Kimsenin adını duymadığı bir takım insanların adını diline doladı. Derken kitapları niye okuduğunu unuttu. Mühendisliği bir kenara bırakıp işi, kahvede bildiklerini Akçalılılara öğretmeye döktü. Kahvede iş bekleyen köylülerine dünyanın gizli sırlarını verdi. Uçan daireler, maymundan türeme insanlar, demirden dağlar, kızgın ovalar derken köylüyü birbirine düşürdü. Kimi, arkasından, ''Geldi, bir peyik uçurup gitti gene!'' diye kötü kötü söylendi; kimi, anlattıklarına inandı. İnananlar sandalyelerini çekip masasına oturdu. İnanmayanlar, o gelince kahveyi boşalttı. Halit yüzünü eğip gidenlerin ardından söze girdi. Akçalılıların başına ''Bildim'' kesildi.
Sayfa 212Kitabı okudu
yansımaları unuttu insanlar gölgelerinde gölgesizken...
oysa varmaya çalıştıkları bütün uzaklar o anda aynalarındaymış..
Sayfa 60 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
Pandora efsanesinde kadına bakış:
“Kızdı bulut devşiren Zeus. (...)“Namlı şanlı Hephaistos'u çağırdı hemen,
Bir parça toprak al, suyla karıştır, dedi.
İçine insan sesi koy, insan gücü koy,
Bir varlık yap ki yüzü ölümsüz Tanrıçalara benzesin,
Bedeni de güzelim genç kızlara.
Athena, sen de ona elişlerini öğret, dedi,
Renk renk kumaşlar dokumasını öğret.
Nur topu Aphrodite, sen de
...çok sevdiği hayvanlar içinde insanları unuttu, insanlar da onu unuttu.
Sayfa 24Kitabı okudu
