Çinlinin çubuklarla yemek yemesi ile Anadolu köylüsünün tahta kaşıkla yemek yemesi, eğer kültürler arasındaki gerçek ve temelli farklardan biri olarak sayılacaksa, bu ciddiyetsizlik, bambaşka, ayrı bir şey. Bunu istiyorlar, budur diyorlar. "Bak adam, çubukla yiyor, sen de tahta kaşıkla yiyorsun." Ama birisi kalkıp, "Hayır sünnete uygun olarak üç parmakla yiyorum." derse, ona fundamentalist diyorlar. Bu sözleri siz dinleyenlere şirin görünmek için söylemediğimi keşke anlatabilsem. Yok çünkü böyle bir fundamentalist; şimdiki fundamentalist Filistin atkısı saпр molotof kokteyli atıyor, üç parmakla yemek yemiyor. Bence fundemantalizm üç parmakla yemek yemektir, ama başkalarına gerçekten "keşke ben de böyle yemek yesem" dedirtecek tarzda yemektir. Çünkü bir kültürün canlılığı bir cazibe odağı olmasındadır. Yani kültürü canlı kılan başkalarının da öyle yapmaya gayret etmeleri, öyle yaptıkları zaman avantajlı çıkmalarıdır. Nitekim Batı medeniyetinin tek hâkim medeniyet, yalnız tek hâkim medeniyet değil, aynı zamanda "tek" medeniyet olduğunun da belirgin göstergesi budur. Çünkü insanların yapmaya çalıştıkları şeyler, Batılı normlara uygun şeylerdir bugün bütün dünyada.
Sayfa 43 - Tiyo Yayınları
Hiç kimse ne kendine ne de başkalarına yapmaya çalıştıkları bir şeyi bir türlü başaramadıklarını itiraf etmek istemez.
Dünyaya gelen bir insan, denize düşer gibi rüyaya düşer. Deneyimsiz insanların yapmaya çalıştıkları gibi havaya ulaşmaya çalışırsa boğulur --nicht wahr.. Hayır! Beni dinle! Bu işin yolu kendini o ölümcül maddeye teslim etmek, suda ellerinle ayaklarının hareketleriyle derin mi derin denizin seni kaldırmasını sağlamaktır... Ölümcül maddeye batmaktır.
Joseph Conrad
Kendine Ait Bir Hayat
Bir sanatçı, sanatı aracılığıyla gündelik yaşamda kendisini yaralamış, yenilgiye uğratmış şeylerle mutlu bir uzlaşmaya varabilir; sıradan insanların yapmaya çalıştıkları gibi alın yazısından kaçmak için değil, imgelem aracılığıyla, onu daha tam ve daha uygun biçimde gerçekleştirmek için.
Sayfa 8 - Can Yayınları / e-kitapKitabı okudu
Elveda Gülsarı
Komünizm ve sömürgeciliği bu kadar güzel bir dille anlatabilmesi 
Cengiz Aytmatov en sevdiğim özelliklerinden birisi. Roman okumak isteyenlere çok güzel bir roman önerisi. Fakat gerçekten o dönemleri anlamak isteyen bir insan için daha anlamlı olduğunu düşünüyorum.
George Orwell kitapları gibi ırkçılık ve sömürgecilik evrenseldir. Yıllarca yapmaya çalıştıkları ve hâlâ devam eden bu psikolojik savaşı anlamak ve anlatabilmek çok önemli. Bunlar benim kendi yorumlarım. Okuyorum ve anlamaya çalışıyorum. Bunun için daha çok uzun bir yolum var biliyorum. Henüz 18 yaşındayım ve bir amacımın olması ve bunun için heyecan duymam bile çok güzel benim için.
Neyse birazcık burayı günlük gibi kullandığıma göre birazcık kitaptan bahsediyim. Kitap Kırgızistan'da Tanabay isimli bir adamın atının ölürken geçmişi hatırlamasını anlatıyor.
Yıllarca komünizm için çalışan ve bu yolda herşeyini feda eden Tanabay bir gün partiden kovuluyor. Hayatı sorgularken yazar geçmiş ve gelecek arasında sizi sürüklüyor. Gerek betimlemeleriyle gerekse de konusuyla size sürekli dünyayı sorgulatıyor.
Önerir miyim? Herkese değil. İlgisi olan insanların okumasını ve kitabın kalitesinin korunması gerektiğini düşünüyorum.
Yorumum kendime aittir ve eleştiriye açıktır. Yanlış anladığım bir yer varsa düzeltebilirsiniz:)
Bir sonraki kitapta görüşmek üzere
Arkadaşlar elinizden geldiğince insanların size yapmaya çalıştıkları iyilikleri kabul etmeyin. Hatta bir vebaymışçasına kaçın onlardan. Çünkü iyilik adına yaptıkları her eylem sadece alınacaklar listesine bir madde eklemektir onlar için.
Verilecekler listenizi kabartmanın ve sırtınıza yüklemenizin lüzumu yok.
Sizin için bir alınacaklar listesi taşımayan bi kişiyle karşılaşmak şüphesiz hayattaki en büyük şansınız olacaktır. Ama bu listeler boynumuza asılı olmadığından o kişiyi tanımanızın mümkün değil.
Yani dediğimi unutmayın;
Size iyilik yapılmasına müsade etmemeye bakın.
Bana gelince, ne mutluyum ne de mutsuz; anıların puslu karışımının içinde bir saç teli ya da bir tüy gibi uzanmış yatıyorum.
Sanatın yararsızlığından söz ettim ama avundurucu yönleri üstüne doğru bir şey eklemedim. Beynim ve yüreğimle yaptığım bu işin avuntusu da şu: Ancak orada, ressamın ya da yazarın sessizliklerinde gerçeklik yeniden düzenlenebilir, yeniden yoğurulup önemli yanıyla sergilenebilir. Aslında gündelik eylemlerimiz, altın sırmalı ipek üzerine giyilmiş çuval bezinden bir giysi gibidir - derindeki anlamı gizler. Bir sanatçı, sanatı aracılığıyla gündelik yaşamda kendisini yaralamış, yenilgiye uğratmış şeylerle mutlu bir uzlaşmaya varabilir; sıradan insanların yapmaya çalıştıkları gibi alın yazısından kaç- mak için değil, imgelem aracılığıyla, onu daha tam ve daha uygun biçimde gerçekleştirmek için. Yoksa neden incitelim birbirimizi.?
Sayfa 27 - Can Yayınları 14. BaskıKitabı okudu
