Çocukların arkadaşlarından, öğretmenlerinden, kardeşlerinden ve diğer aile fertlerinden işittikleri aşağılanmalar ne kadar büyük yaralar açarsa açsın, karşılarında en savunmasız, en tenkide açık hissettikleri kişiler anne-babalarıdır. Anne-babalar çocuklarının dünya merkezidir. Ve her şeyi bileceklerini düşündüğünüz anne babalarınz sizin hakkınızda kötü şeyler söylüyorlarsa demek ki söyledikleri doğru olmalı. Annen devamlı "Aptal," diyorsa demek ki sen aptalsın. Baban devamlı "Beş para etmez şey," diyorsa demek ki sen değersizsin. Bir çocuğun söylenen sözlerden şüphe duymasını, söylenenleri sorgulamasını sağlayacak bakış açısı henüz gelişmemiştir.
Bu olumsuz görüşler bir şekilde bilinçaltında depolandığında içselleştirilmiş oluyorlar. Özsaygı eksikliğinin temelini de işte bu içselleştirme, yani "Sen aptalsın" cümlesini, "Ben aptalım" olarak değiştirme atıyor. Sözel taciz bir yandan insanın kendisini yetenekleri olan, sevilmeye layık ve değerli bir varlık gibi görebilmesini engellediği gibi bir yandan da hayatı boyunca yaşayabileceği kötülüklerini, olumsuzlukların, başarısızlıkların ön habercisi oluyor.
Sayfa 121 - İletişim Yayınları
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."