Seçme Şiirler - O. V. KANIK (Dünya Kitapseverler Gününde!)
Öncelikle hepimizin Dünya Kitapseverler Günü kutlu olsun kıymetli dostlar!
Havalar oldukça sıcak bu günlerde. Okumak hayli zor. Üstüne bir de zor kitaba başladıysanız - 
Böyle Söyledi Zerdüşt'ü okuyorum - sıkıntı kat kat artıyor. Tam da bu zamanlarda yapılacak en güzel şey araya bir şiir kitabı koymak. Öyle iyi geliyor ki...
Orhan Veli Kanık
Bir Garip Orhan
ne olmak istedigim yerdeyim
ne de yasamak istedigim hayatı yasiyorum
bazen her seyden kacmak cozum olabilecek gibi geliyor.
Evet... İrade ve Unutan İnsan...
Bu yazıyı okuyup 30 sene sonrada bu yazıda yazılanlarla karşılaşacak olan bizler için bu bir manifesto olmalı.
Ey İnsan, sen bir canlısın, yaratılmışsın ve öleceksin.
Bu konuda hepimiz netiz değil mi ? Yani bu mesajı okuyan ister 1 ister 10 bin insan olsun ; hepimiz öleceğiz.
Peki, saatli bir bomba gibi kurulu bir yaşamın ne zaman patlayacağını
Başlayamama
Başlamam gerek biliyorum , ama nereden. Her zaman bir yolunu bulurum aslında başlamanın. Bu kez neden olmuyor ki? Bir şeyin olmasını mı bekliyorum başlamak için? Hiç bir şey yetmiyor artık, neden bilmiyorum. Kaç gün oldu gideli, üç mü daha? Çok uzun geldi bu kez.Bir hafta olmuştur diyordum. Gelmeyeceğinden belki, kesin konuştu giderken.
Hoş Geldin Yeni Yaşım
Hoş geldin yeni yaşım
Yaş günümde muhtemelen bunları yazacak vaktim olmayacak , bu nedenle şimdi yazıyorum.
Daha neyin ne oldugunu anlamadan popomuza yediğimiz tokat ile
ileriki hayatımızda hep bizle beraber olacak acı ile ilk tanıştığımız gün.
Doğum günü annenin gözünden bir tanım gibi gelir bana. Doğumu yapan o ve zaten senin konudan ne haberin
#SFAG
Kalbimin bir tarafında; buz gibi soğuk, vedalar ve gözyaşları ile dolu bir terminal var. Gidenin gelmediğini bir terminal.. Gelip gelmeyeceği belli olmayan ne kadar beklenir? Bekliyorum işte; kocaman bir bilinmemezlikle, sonunu bilmeden bekliyorum sadece.
Her giden içimden bir parçamı da alıp gidiyor. Herkesin hayatı bir yapboz gibidir. Benim yapbozum paramparça. Eksik çok parçası var. Şimdi kalbimde; kelimelerle anlatılamayacak kadar büyük, kalbimi ağrıtacak kadar büyük bir eksik var..
Gelince sormak istediğim çok soru var size. Neden gittiniz, neden bıraktınız beni bu halde? Beni mi sevmediniz? Sevmediyseniz söyleseydiniz keşke.. Beni neden her gecenin bir yarısı kabuslarla uyanmak zorunda bıraktınız?
Gelmezseniz canınız sağ olsun ama gelmeyecekseniz neden bekle dediniz? Kafamda yüzlerce soru var ve ben bunları tek başıma cevaplayamıyorum..
Bir gün gelmeye karar verirseniz ben hala bıraktığınız yerdeyim, haberiniz olsun. Size, kendime, hayata oldukça kırgınım şu sıralar. Ama bilirsiniz beni affetmeyecek olsam beklemem sizi.. Her gün kendi kendime affediyorum sizi.
Sizden umudumu kesmemi istiyorlar, sizi savunuyorum herkese. Gelin haksız olmadığımı gösterelim beraber, benim kafamda yaşamadığımı, her şeyin oldukça gerçek olduğunu gösterelim.
Geride kalmak zor.. Siz giderken ben burada kıpırdamıyorum, pazarda kaybolmuş ve olduğu yerde annesini bekleyen çocuk misali.. Ben de kayboldum, beni gelin bulun burda. Yolları bilmiyorum.. Adım atamayacak yorgunum.. Artık biri tutsun elimden ve kaldırsın, götürsün burdan. Katlanamıyorum.. Özlemek zor, bu kadar yük çok..
-S
içimde sonsuz bir mücadele vardı. duruldum. gözümde ki ateş söndü. yandım. bilmek başka, iliklerinde hissetmek başka* cümlesini şimdi anladım. ellerimin titremesi kesildi, göz yaşlarım durdu, sıktığım dişlerim gevşedi. senelerdir ağzımdaki acı tat geçti. yürüyerek kurtulacağımı sandığım her şeyden durarak kurtuldum. korktuğum her şeyi özgür bıraktım. ev adresleri, telefon numaraları değişti. köşeyi döndüğümde sarılmak istediğim iki çift göz yok oldu. hiç küsmedim, hiç bağırmadım. merdivenleri üçer üçer indim. sevdiğim herkesi son kez yanaklarından öptüm. beni artık karşılarına oturtmasınlar diye, dokunabilecekleri şeyler bıraktım. kokumu unutturdum. kirli aynaların ardında acımasız gerçekler vardır. saniselik geçmiş zamandaki silüetimle tanıştım. kabullendim. hepinize benziyorum, hiçbirinize benzemiyorum. çok aşığım, nefretim soluğumu kesiyor. hep aynı yerdeyim, hiç burada bulunmadım. yenilgi ile kazanmak arasında ince bir çizgi. ben çizdim.
Ne olmak istediğim yerdeyim
Ne de yaşamak istediğim hayatı yaşıyorum.
Bazen her şeyden kaçmak çözüm olabilecek gibi geliyor.
Sayfa 28Kitabı okudu
“İyinin ve kötünün, gencin ve yaşlının, güzelle çirkinin, duygulunun ya da nötrün, erkeğin ve kadının, dünyanın düzenin ve yolsuzluğunun, savaşın ve barışın arasındaki farkı hiç anlayamamak ve anlayamayacak olmak demek insan olmak demekmiş ya hani.
Her şeyi kapsayan fakat her şeyden hariç olmaksa bazı insanlara atfedilmiş ya.
Özenmekle imrenmek arasında kıvranırken şunu sorduğundan emin ol “neyim eksik?”.
Eksikliği kalbinde taşıyandan fazlan varken hala eksik misin gerçekten!..
Kötülüğü barındırmadığın için eksik misin cidden?
Sevmeye, öğrenmeye, bilmeye çabalarken eksik olabilir misin hiç?
Belki çoğuna yetmeyecek yine… bu da esiri olduğumuz moda gibi kürkçü dükkanı hissi uyandırmıyor mu sence de.?
Ne kadar dönüp dolaşırsa dolaşsın yine geleceği yer doğallık değil mi yani?
Değilse tamam.
Fakat öyle olduğunu düşünüyorum sen yine dolaş gel ben her zamanki yerdeyim, çünkü moda değil beni insan yapan genelde onu ben yaratıyorum tanrılar gibi.
İstediğim formu, rengi, şekli de katsam yine dönüp geleceğim yer kendimim.
Adresi binlerce kez karıştırabilirsin.
Ben halihazırda buradayken gönlünce dolaşabilirsin.
Sevgin seni aşınca görüşmek üzere.”
~ ben’den ~ 12.02.2024 ~ 03:08 ~
"Tam olmak istediğim yerde duruyorum. Yaşam ya da amaç hakkında soru sorulmayan bir yerde; merkezde, güvenli bir yerdeyim."
Sayfa 316Kitabı okudu
Permanent Vacation (1980)
"... bu da benim hikayem veya hikayemin bir bölümü. Size çok şey açıklayacağını sanmıyorum ama hikaye dediğiniz nedir ki zaten? Olsa olsa şu noktalarını birleştirince tanıdık bir şeyin resmini ortaya çıkardığınız türden bir çizim olabilir. Olan biten sadece budur işte! Benim için işler böyle yürür. Bir yerden, bir insandan kalkar bir başka
Ah Kafka!
Dürüst olmamı istemeyin benden Milena. Kimse bunu, benim kendimden istediğim kadar isteyemez. Bir sürü şey yitiriyorum gene de, evet, her şeyimi yitiriyorum belki. Ama bu avlanma oyunundaki yürekli olma isteği, yürekli kılmaz beni, tersine, bir adım bile atamam sonra, birden her şey yalan olur, kovalananlar boğuverir avcıyı. Ben böylesine tehlikeli bir yoldayım Milena. Ama siz? Bir ağacın önünde duruyorsunuz, sapasağlam, gençsiniz, güzelsiniz, yeryüzünün acısını yansıtıyor gözlerinizdeki ışık. Köşekapmaca oynanıyor, bir ağaçtan ötekine sürünüyorum karanlıkta, tam ortasındayım yolun, sesleniyorsunuz bana, tehlikeleri hatırlatıyor, ürkek adımlarımdan telaşlanarak cesaret vermek istiyorsunuz; bana (bana!) bu oyunun ne türlü ciddi olduğunu anlatmaya kalkışıyorsunuz - beceremiyorum, düşüyorum, yerdeyim işte. Hem içimdeki o korkunç sesleri, hem sizi dinleyemem aynı zamanda; ama ötekileri dinler, size de güvendiğim için açığa vurabilirim, yalnız size güveniyorum yeryüzünde.
Öyle bi yerdeyim ki istediğim her kitap var fnfnfem
Hangi kitapları okudunuzzz
Tavsiye edermisinizzz?