Belki de hakir gördüğün
O fakir bedende
Engin bir hayat
Zengin bir yürek vardır
Aldanma ey gönlüm sen
Dışı namus, içi kabus
Ne vahim manzaralar gördüm ben…
Sadece uyurken mutlu oluyorum. Uyandığımda kabus başlıyor. Kendimi ıssız bir adaya düşmüş, hapsedilmiş, lanetlenmiş hissediyorum ve ne suç işlediğimi bilmiyorum.
çocukluğumuz üzerine kabus gibi çöken eski kuşaklar , bilinçli yıllarımızı da elimizden almayı başaramayacak ..
&
baskıya başkaldıran her zaman haklıdır ..
Her düş, bir kâbusu gizler. Hayatlarımıza musallat olan kâbus ,dönem dönem farklı suretlerle önümüze çıkıyor ; bazen bir işcinin yorgun yüzünde , ya da küçük bir parkın kesilen ağaçlarında.