Berzah 4. ( Yorumlar lütfen :)
( Herkes kadehini kaldırarak, anı değerli kıldı. Bir anda mekanın sahibi Bayram Bey, cümbüşü başlattı. Ritmik alkışlar, dayanamayıp oynayanlar, bu güzel sanat insanları…
Yaşar Kemal’in deyimiyle,
O iyi insanlar,
O güzel atlara binip gitmeden, görebilmenin hazzı, artık gözlerimden akan yaşların mutluluğuyla tasdikleniyordu ki Can Yücel’in beni
"Benden ayrıldığında nasıl hissettin?"
"Ruhum ikiye ayrılmış gibi."
"Ya sonraki yedi yıl?"
Gözümün içine bakarak, tereddüt etmeden "Bir kabus gibiydi." dedi.
Ben de sıyrılabildiğim her şeyden sıyrıldım daha uzağa gidebilecek kadar hafif olmak için. Ama olmadı. Terk ettiğim her şeyin ağırlığı binlerle çarpılıp beynime yerleşti. Hafiflemek bir tarafa, daha da ağırlaştım. Söküp attıklarım tonlarca kâbus olup döndüler bana...
Hakan Günday
Güne noktayı koyan alıntı.
"Bazen rüyalar da acı verir ve kâbus görmeyi dilersin."
394
"Bazen rüyalar , kâbuslardan daha fazla can yakar."
398
Bazen bir kuyuya benziyor hayat. Kör, pis, zehirli bir kuyuya. Boğuluyorum. Ölüme koşacak mecalim kalmıyor. Kimseyi görmüyor gözüm. Sevdiklerim yabancılaşıyor. Kitaplar tuğlu oluveriyor birden. Dostlarımın sesini tanımıyorum. Varlığım bir tele asılıyor. Bir kâbus bu.
Sayfa 318 - İletişimKitabı okudu
İnsan bir kâbus gördüğü zaman, bilinmeyen bir kuvvet korktuğu şeyden kaçıp uzaklaşmasına nasıl engel oluyorsa, o da öyle, olduğu yere çakılıp kalmıştı.
Epub-132Kitabı okudu
...Dünya aslında karanlık rüya, kabus, akıl almaz boşluk, karadeliğin ta kendisi. Ama sefaletin ağır kokusu dünyanın uyanınca geçecek kabus değil, buz gibi, taş gibi gerçek olduğunu hatırlatıyor...
Sayfa 186 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bence, ne şeriatçi ne radikal ne de fundamentalist,
sadece ve sadece MUTSUZDU bu çocuklar
"Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu. Çığlık atmaya çalışıp da sesini bile çıkaramadığın bir kâbus sanki."
Korkunç bir kabus gördüğü bariz olan ve yatağında çırpınıp duran bir arkadaşımın iniltilerine uyandığım geceyi hiç unutmam. Kabus ve bilinç yoksunluğu nöbetlerinden mustarip olan insanlara her zaman üzüldüğüm için zavallı adamı uyandırmak istedim. Ansızın yapmak üzere olduğum şeyden korkup, adamı uyandırmak üzere uzattığım elimi geri çektim. O sırada, hiçbir rüyanın, ne kadar korkunç olursa olsun kampın bizi çevreleyen gerçekliğinden daha dehşet verici olamayacağını anlamıştım ve ona bunu hatırlatmak istemedim.
Sayfa 42
