Yanımda oturan Nisan'ın üzerinde güzel mavi bir keten elbise, birkaç sıra ötemde oturan Pelda'nın üzerinde ise saten mor bir elbise vardı. Kahverengi kazağım ve kot pantolonumla belki de bu salondaki en sıradan kişi bendim.
Kendimden ne zaman bu kadar vazgeçmiştim? Belki de bu kendinden vazgeçmek değildi, böyle bir yargıya insanların giyimlerine bakarak varmak mümkün müydü?