#okudumbitti
Zordur kendini unutturmak isteyen birinin hayatini kaleme almak. Zordur iki kez ölen birini yazmak. Gerçekleri bilhassa onun ruhuna girerek yazmaya çalışmak, o zamanda varolmak,fenafillah gibi fenafifatmaaliye olmak. Kitabin ikinci kısmında 
Fatma Koç nun ILMEK ILMEK bu kitabı hazırlayışını okuyorsunuz. Ben bu kısımdan çok etkilendim. Hele hele vurucu o bazi cümleler Fatma Barbarosoglunun kalemine hayran biraktirdi beni.
Gelelim birinci kısıma..
Fatma Aliyeyi son zamanlarda birçoğumuz gibi paranın üzerinde görüyoruz . Daha öncesinde o kadar mühim bir şahsiyet olduğundan sanırım bihaberdim. Bu kitaptan önce nice kitabını gördüm ve edindim.(Bilhassa nisvanulislam kitabını epey merak etmekteyim.) Bu kitabi da tevafuken gördüm, yorumları okuyunca sevecegimi düşündüm. Fakat ne yalan soyliyim, bunca etkilenecegim aklıma gelmezdi. Ahmet Cevdet Paşa yi da bu kitap sayasinde tanımış, yakından evine konuk olmuş oldum.
Fatma Aliye nin ise çalışma azmi,eğitimi ve babasına olan saygısı sizi bu kitabın içine çekiyor. Lakin bir müslüman anne olarak en çok içimin yandığı kısım, kitabın girişinde yazan kizi Ismet'in katolik rahibe olması.
Evlat acısı kötüdür. Lakin bu acı ölümden beter. Ahirette kavuşma umidinin bitmesi en büyük acıdır anaya,babaya. . Sırf bu acı zaten onu ölmeden öldürmüş, kendini bile isteye unutturmuştur .
Kendini unutturmak isteyen birini hatırlamak ve hatırlatmak da bir nevi saygısızlık mıdır onu da bilemedim ama yine de siz bence bu kitabi okuyun. Ben çok ama cok etkilendim. Tavsiyemdir.
