Resmen kendimi gördüm
Yıl boyunca bisiklete biniyorum. Evden işe,işten eve. Ben bisikletçiyim. Ben, belki de her şeyden önce bisikletçiyim. Hiçbir yol koşulu beni engelleyemez. Kaskım var. Bisiklet eldivenlerim. Özel pantalon ve ceketler. Bisiklet bilgisayarı. Lambalar. Her yıl 400 mil yol katediyorum. (Ben daha fazla yapıyorum) :)
Her gün sabah namaza kalkınca kendime uykuyu haram ediyorum kendimi sorgularken. Az evvel aklıma tomarla şey geldi ve onun üzerinden kendimi sorduladım "yapsa mıydım etse miydim" diye. Mesala bir gün Kavaklı Beylikdüzü'nde bir yerde çalışırken sabah arabayla işe gittiğimde erken gittim diye köşeye çeker kendimce antidepresan olarak şiir yazardım. Neyse Kavaklı'da bir yerde durdum. Benden 8,9 yaş küçük gençler toplanmışlar aralarına da bir kız almışlar, kız açık bagaja oturmuş bu çocuklara bir şeyler anlatıyor güle güle. Benim aklımdan o gençlerin kıza ne yapacağı geçti ama oradan uzaklaşmak istedim. Sonra ne oldu ne bitti bilmem. Bunu mesela sorguladım kendi kendime. Zaten tenha bir yerdeydi çalıştığım yer. Af'ola karganın b*konu yemediği bir vakitte genç bir kızın misafirliğe gittiğine bile şahit oldum ki ben erkek halimle tırsarken. Kendi kendime bu mesele de dahil sorguladım ettim "neyse o zaman kızın verilmiş sadakası varsa biri görmüşse bir şey olacaksa da engellemiştir" diye düşündüm. O zaman iyi mi yaptım kötü mü yaptım bilmem. Allah benim kardeşlerimin başına vermesin. Âmin. Çok şey sorguladım ve gıybet olmasın diye paylaşmaktan vazgeçtiğim bir anımda geldi aklıma. Şuan resmen şükrediyorum Allah'a. Tomarla kendini bilmez, kendini tanımayıp da aslını günahlarda arayan ama çelişki de kalmış çok insan gördüm ve görüyorum daha.
Kendimi gördüm resmen.
Acaba ben neyim mi değişiyor Yoksa aynı konuları aynı şartları ve ayrı bakımlara göre mi ele alıyorum?
