Kimse bizim çektiğimiz acıları gerçekten bilmiyor.Kim bilir büyüdüğümüzde, şimdiki acılarımızı ve üzüntülerimizi saçma bir şeymiş diye hatırlayacağız belki.Ama yetişkin olana kadarki bu uzun ve can sıkıcı dönemi nasıl yaşamamız gerekiyor? Bunu kimse söylemiyor.
Sayfa 50 - ithaki yayınları
Ana Tanrıçaları yıkıp Tanrıyı tek ve erkek yaptığımızdan bu yana, tam iki bin yıldır, bir yandan günah çıkarıp bir yandan da namus kılığında dolaştırdığımız şehvetimiz adına, tarih öncesi taptığımız Tanrıçaları ayaklarımızın altına alıyoruz. Tanrıçalarımıza yaptığımız her kötülük şeytanın zaferi. Klitorisi kökünden sünnet edilen, vajinasının iç ve dış dudakları kesilip dikilen seksen milyon kadın var dünyamızda, seksen milyon! Zifaf gecesinde karısının dikilmiş vajinasını bıçakla kesen Gambialı şeytan kocayı, Hindistan’ın bir tek Salem eyaletinde son üç yılda sırf kız doğdular diye çocuklarını öldüren yedi bin şeytan babayı kim cezalandıracak? Erkek Tanrımız mı?
Sayfa 99 - İletişim Yayınları
.
Bütün Dünya edebiyatı kendini suçlulara saygı duymaya adamamış mıdır? François Villon'a sitem etmek istemiyoruz ama Victor Hugo ile Balzac, onlar bu konuya boyun eğmişler, Puşkin bile çingenelerin suç unsurlarına ilgi duymuştur. (Ya Byron serserilere nasıl davranmıştır?) Fakat onlar hiçbir yerde Sovyet edebiyatında olduğu gibi bir
Sayfa 356Kitabı okudu
Konuş kızım, kim tutar seni:)
-Eskiyen ne? Boş inançlarla, masum olsalar bile, mücadele etmek mi eskidi? Tersine, utanmamız gerekir, ama hálá yeni bir fikir bu, dedi genç kız sandalyesinde kıpırdanarak. Zaten boş inancın masumu da olmaz, diye ekledi öfkeyle.
Sayfa 362Kitabı okudu
MEKTUP 4
1
Ekinler yeşil iken
Yürüyordun üstüme
Ey güçlü kuvvetli aşk
Kapattın ocağımı
Tepeler aydınlandı
Sayfa 68 - Matbuat Yayın, 2. Basım - Aralık 2016, BÖLÜM 1, Mektuplar
Kayıp Zamanın Kalbinde
Bilemedim elimdeki yağlı ipi nereye bağlasam
o kız ince belli bir acıydı avucumda
kırılır mı kırılmaz mı bilemedim
ben bu yolu kaç kez geçtim kim bilir
Köprüden önce son çıkışı kaçırdım
bir çiçek gibi açılmadı önüme kapılar
açtıysam bir kapı, kanırta kanırta açtım
kınından sıyrıldı bir güneş
pembe incili kaftandı gururum
ne serdim altıma kim bilir
Sayfa 19 - Yedi IklimKitabı okudu
Uysal bir kız
"İnsanlar, birbirinizi sevin!" kim söylemişti bunu? Kimin öğüdüydü bu?
Sayfa 172Kitabı okudu
Müzelerde bir sürü genç kız vardır çünkü, artık hiç
bir şey alıkoyamayan evlerden çıkagelmiş genç kızlar. Bu halıların önünde durup avunurlar bir parça. Böyle yavaş, asla tamamen açıklanmamış davranışlarla dolu sessiz bir hayatın geçmişte yaşanmış olduğunu, her zaman hissetmişledir; hatta bir süre bu hayatı kendi hayatları sandıklarını hayal meyal hatırlamaktadırlar. Derken birdenbire bir defter çıkarırlar ve rastgele bir şeyin, çiçeklerden birinin ya da küçük, neşeli bir hayvanın resmini çizmeye başlarlar. Konunun önemi olmadığı onlara öğretilmiştir, önemi de yoktur gerçekten. Yeter ki bir resim yapılsın, iş onda; çünkü günlerden bir gün, oldukça patırtılı, bu yüzden evden kaçmışlardır. Yüksek ailelerdendirler aslında. Ama şimdi resim yaparken kollarını kaldırdıkça, elbiselerinin arkadan kopçalanmış ya da eksik kopçalanmış olduğu görülür. Elin uzanamadığı birkaç kopça kalmıştır. Çünkü bu elbisenin yapıldığı sırada kim derdi ki kızlar, böyle apansız başlarını alıp gideceklerdir. Ailede böyle kopçaları ilikleyecek biri bulunur hep. Ama burada, böyle büyük bir şehirde bununla kim uğraşır, Tanrım! Bir kız arkadaşları olmalıydı; ama kız arkadaşlar da aynı durumda; bu da ancak, birbirinin elbisesini kopçalamak demektir yani. Şu var ki bu gülünç kaçar ve hatırlamak istemediğimiz aileyi hatırlatır.
Çile
Kapısında pıhtılı şekiller, pençe pençe;
Alevli ısırganlar, yolunda, diken diken.
Mümine, erdirici bir çift kanat, işkence;
Mümin, çile terzisi, ateşten gömlek diken.
Kızgın kumda çırçıplak, nice müslüman esir;
Boğazında bir kement, yer yer sürülen Bilâl.
Hepsinin de kan sızan dudağında: «Allah Bir!»
İlk şehid bir kadındır, alnında kanlı
Sayfa 70Kitabı okudu
