Oblomov ilk defa haklı
Geçen gün yemekte orada bulunmayanların aleyhinde söylenenler dinlerken utancımdan yerin dibine geçtim: Falanca budalaymış, filanca aşağılıkmış, bilmem kim hursızmış, bilmem kim gülünçmüş. Bu düpedüz insanları arkasından vurmak. Bütün bunlar söylenirken birbirlerine sanki bakışlarıyla, "'Hele sen de bir dışarı çık, senin hakkında da neler söyleyeceğiz, görürsün!.." diyorlar. Mademki böyle, niçin buluşuyorlar? Bir temiz gülüş yok, candan bir sevgi yok. Isim için, şöhret için birbirlerine gidiyorlar. Böbürlene böbürlene, "Falanca bana geldi; filancayı gördüm..." diyorlar. Ne biçim hayat bu? İstemem, eksik olsun. Benim oradan alacağım bir şey yok.
Müvekkilim memleketine, babasına gelince neyle karşılaşmıştı? Müvekkilimi niçin duygusuz, bencil, canavar şeklinde göstermeli. , niçin? Kabına sığmaz, vahşi, taşkın bir insandır; bunlar için burada yargılıyoruz onu. Fakat bu hallerinden kim sorumlu; temeli iyi, kadirbilir, duygulu olduğu halde böyle manasız bir terbiye görmesinde kim suçlu? Yol göstereni, eğitimiyle ilgilenen, küçükken biraz olsun onu seven var mıydı? Müvekkilim Tanrı himayesinde, yabani bir hayvan gibi büyümüştü. Uzun bir ayrılıktan sonra babasını özlemişti belki; çocukluğunu hayal meyal hatırlarken belki binlerce defa o zamandan kalma çirkin hatıraları kovalamış, babasını haklı görmek, boynuna atılmak istemişti. Ne oldu sonunda? Eve döner dönmez Sinsi alaylarla, şüphelerle, miras yüzünden didişmelerle karşılaştı.
Sayfa 984Kitabı okudu
"Kim daha yürekliyse, haklı olan da odur.”
Haklı. Unutkanlık Suyundan hiç içmeyeceğim ben. Ne işe yaradıe ; ını anlayamıyorum. Yok, anlıyorum aslında, ama risk almak istemiyoru.m. Geçmiş yaşantımda onca zorluklarla boğuşmuştum, bundan sonrakinin daha kötü geçmeyeceğini kim söyleyebilir? Sınırlı erişimlerim sırasında bile dünyanın en az benim zamanımda olduğu kadar tehlikeli bir yer olduğunu görebiliyor u m, ha, bir fark·la, şimdiki sefalet ve acının boyutları daha geniş. insan doğasına gelince, her zamanki gibi iğrenç.
Akılca ve ruhça kim sağlam ve güçlüyse, insanlara onun buyuracağını biliyorum artık! Kim daha yürekliyse, haklı olan da odur. Herkesten daha gözü pek olan, herkesten daha haklıdır!
Sayfa 521 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Türk Efsaneleri
Türk Efsaneleri
Kim demiş Türkler denizci bir ulus değil diye!
İnsanlığın ikinci atası Nuh Türk olup insanlığı gemisi ile Anadolu'da kurtardı.
Son Türk efsanesini canlı ölüler ibreti ile mahşer tufanı efsanesi olarak yaşıyoruz.
Yaşananlar yaşandı, yaşanacaklar yaşanacak.
Yaşadıklarınıza bir anlam veremiyorsanız, ilmi bir mana ile
Devleti Kim Yönetiyor?
Gördüğüm manzara korkunç; kadrolu devlet adamları devleti yönetmiyor, Emniyet Genel Müdürü, hatta İçişleri Bakanı haklı olduğunu bildiği bir kişiyi, doğruluğundan emin olduğu bir olayı ya da davayı savunamıyor, güvendiği ve inandığı adamları tuzağa düşürülüyor, haysiyetleri ile oynanıyor ama onlar bu kişilere sahip çıkamıyor.
Kim haklı kim haksız kimin umurunda.
Yağmur yağmış, ıslanmışız ay ışığında.
Bir aslan bir koyunu yerse, bu haksızlık mıdır? Koyun açısından bu adil değildir; hiçbir tahrik olmaksızın gaddarca ve kasten öldürülmüştür. Aslan açısından bakıldığında ise bu durum adildir. Aslan açtır ve bugünlük yiyeceği hak ettiğini düşünmektedir. Kim haklı? Bu sorunun nihai ve evrensel bir yorumu yok; çünkü, bu sorunu çözmek için gereken “mutlak bir haklılık yok”. Aslında, haklılık bir algısal yorumlama, bir soyutlama, kendi kendine yaratılan bir kavramdır.
Enzo...
"Ergenken yaptığın bir şey senin kim olduğunu belirlemez." Kara gözlerini gözlerime dikti. "Kim olduğun gayet açık. Seninle geçirdiği zamandan anlamamışsa o zaman haklı, seninle olmayı hak etmiyor."
Sayfa 275Kitabı okudu
işledikleri suçlardan ötürü bir parçacık olsun acı düşünce görmedim; üstelik büyük kısmı, içten içe kendilerini tamamıyla haklı görürdü. Bu bir gerçektir. Tabii çoğunda bunun sebebi onur, kötü örnekler, kabadayılık, yanlış anlaşılmış, bir esasa dayanmayan utançtır. Öte yandan, kim bu mahvolmuş kalplerin derinlerine inip bütün dünyadan saklanmış şeyleri okuduğunu söyleyebilir ki? Bu mümkün olsaydı, onlarla geçirdiğim bunca yıl içinde bu kalplerde içten gelen bir kedere, bir acıya tanık olabilir, bir şeyler fark edebilir, bir şeyler yakalayabilirdim.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Haklı ama :)))
Kim icat etti yürüyen merdiveni? Delilik diye buna derim. Yürüyen merdivenlerde ve asansörlerde çıkıp inen insanlar , araba süren insanlar , garaj kapılarını uzaktan kumanda ile açan insanlar . Sonra yağlarını eritmek için jimnastik salonlarına gidilir.
Sayfa 25 - Parantez yayınlarıKitabı okudu
