Andreyev, “Yedi Asılmışların Hikâyesi”ni, zalim Stolıpin’in uygulamalarına bir karşı duruş olarak yazmış. Andreyev, 1917 Bolşevik devrimini göremeden 1916 yılında genç yaşta hayata veda etmiş. Vakitsizce ölen Andreyev ardında çok fazla eser bırakamamış ancak buna rağmen, dünya edebiyat tarihinde önemli bir yazar. Bu eser hemen hemen tüm dillere çevrilmiş. Türkiye’de ilk kez 1972 yılında, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının idam hükmüne tepki ve idamın kaldırılması yönünde mücadele için basılmış.Kitap, idam edilmek üzere olan yedi mahkumun hayatındaki son anlarını, Yedisinin de yargılanıp, ölüm cezasına çarptırılmasını anlatıyor...Leonid Andreyev, gençlerin, ruh hallerini, davalarına olan bağlılığını cesaretlerini ve inançlarını, aileleri ile olan ilişkilerini ve ölüm karşısındaki duygu geçişlerini ustaca ele alıyor.
Hüküm verilip, Mahkeme salonundan idam edilmelerine kadar geçen sürede iç dünyalarını,
hayat karşısındaki duruşları, ölümü karşılayışları ile okur, mahkûmların daraağacına giden son birkaç gününde onlarla birlikte aynı hücrenin havasını soluyor ve kahramanlarla duygudaş oluyor...
