Bu kısa öyküde, Vasili Andreyevich Brekhunov adlı bir arazi sahibi, köylülerinden biri olan Nikita'yı kızakla kısa bir yolculuğa çıkarır.
Vasili Andreyevich bir orman satın almak istemektedir ve bunun için başka bir toprak sahibini ziyarete gitmeleri gerekmektedir. Diğer alıcılar varmadan önce hedeflerine ulaşmaları gerekmektedir. İki adam kendilerini bir kar fırtınasının ortasında bulur, ancak efendi, açgözlülükle devam etmek ister. Kar nedeniyle kendilerini yolu kaybetmiş halde bulurlar. Sonunda bir kasabada bulduklarında dinlenmek için dururlar. Vasily Andreyevich, yola çıkmaları gerektiğine karar verir. Adamlar tekrar yolu kaybeder, at yorulur, bu yüzden gece uyumaya ve sabah yollarını bulmaya karar verirler. Vasily Andreyevich kadar sıcak giyinmeyen Nikita, kısa süre sonra kendini soğuktan donmak üzere bulur. Vasily Andreyevich, Nikita'yı ölüme terk etmeye karar verir ve kendi başına ata biner. Karda sürekli daireler çizerek dolaşırken sonunda atından düşer ve kendisini Nikita ve kızağının yanında bulur. Efendi ahlaki bir aydınlanma yaşar ve Tolstoy ünlü temalarından birini tekrar eder: Hayattaki tek gerçek mutluluğun başkaları için yaşayarak bulunması.
