Okuyalı aylar olmasına rağmen ara sıra tiksenerek hatırladığım bir hikayedir. Kötü bir kitap diyemem ama duruma göre de değişir. Hani çatıya çıkıp intihara teşebbüs eden biri kararından vazgeçerse insanlar onu ayıplar ya... Polisi, itfaiyeyi "boşuna" meşgul etti, milleti yok yere tedirgin etti diye... Ama gerçekten çatıdan atlayana da sanki söz verip sözünü tutmuş gibi, sanki kaypaklık yapmayıp da acısının ölmeye değecek kadar çok olduğunu cümle aleme ispatlayabilmiş gibi içten içe saygı duyulur... İşte bunun gibi ben de bu hikayeyi eğer gerçek olabilme ihtimali varsa beğeneceğim, yok hiçbir gerçekliği olmayıp yazarın tamamen hayal ürünüyse hiç kusura bakmasın arkasından bir iki cümle söveceğim:) Gönül isterdi ki kitabın son sayfasında uçuk kaçık bir bilim adamının kenarda köşede kalmış, ciddiye alınmamış bir bilimsel teorisinden ilham alındığı falan yazsın. Ama yok! Kitabı okuyup kapağını kapattında ne okudum şimdi ben, hissinden kurtulamıyorsun.
