Dünya ile derdi olanın dünya kadar derdi olurmuş.. Eugenie'nin babası böyle bir adamdı...Aklı fikri altında, varlık içinde yokluk yaşayan ve diğer aile bireylerine de yaşatan, ölümü ile yaşamı arasında hiç bir fark bulunmayan biriydi adeta.
Kitapta ; zengin fakat cimri babasının gölgesinde aşkı, yası, acıyı tadan Eugenie'nin dokunaklı hikayesi yanında, taşra ile Paris arasındaki yaşantı, düşünce ve ruh farklılıklarına değinilmektedir.
Kitabın başında gerek Eugenie gerek annesinin ezilen, güçsüz, saf bir role bürünmesi bir kadın olarak sinirlerimi bozsa da yazarın son kısımda kadınları yücelten sözleri çok hoşuma gitti.Sizle de paylaşmak istiyorum:
"...Kadın, dünyaları şekillendiren ellerin sonuncusundan çıkmış haliyle , kutsal düşünceyi başka her şeyden daha saf ifade etmeli.Üstelik erkek gibi , Tanrı'nın parmakları arasında yumuşak kile dönüşen eski granitten yapılmamıştır o, hayır, erkeğin kaburgalarından, esnek ve dövülgen bir maddeden çıkmıştır, insan ve melek arasındaki bir geçiş yaratımıdır..."
Eugenie , hayatın tüm sahteliklerine karşı direnen ve kendi gibi ruhu gibi kalabilen bir kadın.
Klasik seviyorsanız mutlaka listenize ekleyin , yol arkadaşınız olsun...
