Ev Sahibesi
Fyodor Dostoyevski
Yorumlar ve İncelemeler
Bu iki karakter ne şimdi?
Eser sakince başlıyor, aşkla devam edip ,uçuk kaçık bir hal aldıktan, sonra pekte mantıklı olmayan bir sonla ve soru işaretleriyle okuyucuya veda ediyor 
Ev Sahibesi 
Fyodor Dostoyevski
Nasipte varsa*
Ama insanlar yabancı, huzursuz ve düşünceliydi...
***
Rusya'dan kucak dolusu selam sizlere değerli okurlar! Bugün sizlere Rus edebiyatının babası Fyodor Dostoyevski'nin, karakterlerin soğukluğunun Rusya'nın soğuğundan aşağı kalır yanı olmayan, novella türünde eserini takdim edeceğim.
Ev Sahibesi ; 1847-1848 yılları arasında yayımlanmış biri uzun dört hikayeden oluşan, o her zamanki alışık olduğumuz klasik Dostoyevski üslubunda, kimine göre sıkıcı kimine göre -mesela bana göre- gayet de akıcı, sürükleyici bir eser.
Birçok Dostoyevski eserinde olduğu gibi bu eserde de yalnızlık, toplumdan soyutlanma, memurluk minvalinde yansıtılmaya çalışılan bürokratik kast sistemi, ölüm, hastalık gibi konular işlenmiş, parçalı bulutlu bir atmosfer yaratılmış. Biçem, üslup gibi teknik açıdan diğer eserlerinden pek farklı olmasa da bu eserde göze çarpan önemli bir detay vardı:
Yazar bu öykülerde hep bir açık kapı bırakma, zihnimizde soru işaretleri bırakma halinde. Her hikayenin sonunda "eee, bu kadar mı, noldu ya" gibi tuhaf ifadelerde bulundum ve Aykut Elmas'ın şu meşhur:
"nasipte varsa , eee , bu kadar." diyaloğunu anımsadım.
Ezcümle, favori öyküm kitaba ismini veren "Ev Sahibesi" olması ile beraber genel anlamda beğendiğim, orta şeker bir eserdi. Mutlaka okuyun, çok şey kaçırırsınız diyemem belki ama kronolojik okuma yapıyorsanız da okumaktan zevk alabileceğiniz bir öykü.
İyi kitap, okumalar dilerim...
En iyi kitapları en büyük yazarlar yazıyorsa. En kötü kitapları da onlar yazmış olmalı!
Ev Sahibesi, ile alakalı Fyodor Dostoyevski'nin az bilinen efsanesi dediklerine bakmayın sakın. Kitap gerçekten bir hayli kötüydü!
Bu kadar kolay anlatılabilecek bir kaç öyküyü -en son bölümdeki öykü hariç- anlatılabilecek en dolambaçlı yoldan anlatması bir yana. Her bir bölüm birbirinden son derece uzak, son derece kopuktu. -Yazıldığı dönemde de zaten büyük eleştiriler almıştı-
Ev Sahibesi, ne kadar 
Karamazov Kardeşler ve 
Suç ve Ceza’nın tohumlarını taşısa da, Fyodor Dostoyevski'nin gençlik eseri olduğu çok belli.
Fyodor Dostoyevski, Ev Sahibesi'nin karakteri aracılığıyla, toplumun beklentileri ve sınıf ayrımlarının insanlar üzerinde nasıl baskı oluşturduğunu göstermeye çalışmış olsa da; bu konu da başarısız olmuş. Bunun yerine daha çok, toplumun kabul ettiği roller ve normlar tarafından şekillendirilmiş karakterlerle birlikte, okurken mutsuzluğu artmış bir okuyucu elde edebilmiş sadece…
Özetle; Fyodor Dostoyevski, Ev Sahibesi'nin diğer büyük eserleri kadar derinlikli ve çarpıcı bir etki yaratmadı bende. Karakterlerin gelişimi ve hikayenin akışı büyük ölçüde tutarsızlık gösterdi. Yazarın diğer eserlerindeki kadar keskin ve etkileyici bir toplumsal eleştiriye sahip olmaması da dikkat çekiciydi.
Ev Sahibesi, Fyodor Dostoyevski hayranları için ilginç bir okuma olabilir, ancak daha geniş bir kitleye hitap etmekten uzak bir kitaptır.
Dostoyevski'den okuduğum üçüncü kitap. Kendime bütün kitaplarını sırasıyla okuma gibi bir hedef koydum.
Oğuz Aktürk'un tavsiyesiyle Dosto amcayı sırasıyla okumayı başarabilirim umarım. Bu hedefle birlikte diğer okuduğum insancıklar ve öteki kitaplarına nazaran anlamakta güçlük çektiğim yanları oldu. Konu Dostoyevski olunca beğenmedim kelimesini kullanamıyorum. Diğer 2 kitabını daha çok beğendim diyebilirim.Naçizane üslubunu yavaş yavaş çözmeye çalışacağım galiba.Herkese keyifli okumalar.