Thomas More, temel düşüncelerini sergilediği Utopia adlı yapıtında; güney yarıküredeki Utopia adasında, beş yıl kalan bir denizcinin ağzından, bu ada insanlarının yaşam ve toplum biçimlerini anlatır. Adada her şey, olabileceğin en iyi biçimiyle yapılmaktadır. Denizci de Avrupalılara bu adada başarılanları ve bilgece geliştirilen kurumları tanıtmak için gelmiştir. Utopialılarda başarının başlıca gizi, eşitliğin tam olarak sağlanmasındadır. Bu da özel mülkiyetin kaldırılmasıyla elde edilmiştir.
Utopia’da o çağ İngiltere’sinde görülen toplumsal sorunlardan hiçbiri kalmamıştır. Mülkiyette ortaklığa geçince, yoksulluk giderilmiş ve yaşam düzeylerindeki dengesizliklerin yarattığı ahlak düşüklükleri de ortadan kalkmıştır. Utopia’da hırsızlık ve başka suçları işleyenler cezalandırılmak yerine toplumda kimsenin yapmak istemediği işlerde çalıştırılır. Utopia üzerinde, hepsi de eş düzene göre kurulmuş elli beş kent bulunur. Evlerin kapısında kilit yoktur. Her kent, tarımsal açıdan kendine yeter bir biçimde örgütlenmiştir. Her yurttaş, belirli bir süre çiftlik işlerinde çalışmaktadır. Günlük çalışma süresi altı saattir. Bunun dışında insanlar boş durmaz, okur ve halka açık derslere katılabilirler. Herkes tek örnek giyinir ve süs takılarına değer verilmez. Evlenme, belirli bir yaşta ve belirli kurallara göre gerçekleşir.
Bunun dışına çıkmak yasaktır. Ana, baba ve çocuklar yemeklerini genel yemekhanelerde birlikte yerler. Çok büyüyen ailelerin çocuklarından kimi, başka ailelere verilir. Kimi durumlarda boşanmaya izin verilebilir. Özel yetenek gösteren kimi kişiler, çiftliklerde çalıştırılmaz, onlara kendilerini öğrenime verme olanağı sağlanır. Yöneticiler bunlar arasından seçilir.
