Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu devenin hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doymaz.
Ortadoğu'nun adeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur.
Sayfa 46Kitabı okudu
"Hırsıma ve merakıma yenildim."
Sayfa 46 - PUPA YAYINLARI - 2. BASKIKitabı okudu
"Felaketlerin kökeninde hırs var. İnsanları mutsuz, kendilerini aşmaya arzulu kılan da bu. Bütün kötülük bu aşma istencinden, bu zihinsel sakatlıktan, bu tam yetkiden geliyor."
“Aslında insanı bitiren öfke ve hırs, değil mi?”
“Aklıma koyup da niyet ettiğim zaman korkunç olurum ben.”
"Hırs, insanları geç yatıran, erken kaldırandır. Hırs, kişiler arası ilişkilerde istenendir. Hırs, hayata güç, enerji ve anlam verendir. Bir artist, bir atlet, bir bilim adamı, bir ana baba ya da bir iş adamı mükemmel olmak için şiddetli istek duysalar bile, hırsları yoksa mükemmelliğe ulaşamazlar."
“Dünyada kim vardır ki ulaştığı zevkin her ne kadar parlak olsa bile artmasını istemesin?”
Muhammedî Harp Usulü Ne Arar Gavurda ?
" Binlerce cinayeti
üst üste toplayınca bir harp oluyor. "
Sayfa 47Kitabı okudu
Caesar, hırsı çok güzel tarif etmiş: “Roma’da ikinci olacağına, köyde birinci ol!”
Hırs insanı yer bitirir.
Arapça, "harasa" çõl dikeni demektir. Deve bu çöl dikenini yer sonra ağzı yara olur. Ağzındaki yara devenin hoşuna gider. Zira bu ona tuzlu su gibi gelir. Öyle olunca daha bir istekle o dikenleri yer. Işte bu durumda devenin ağzi paramparça olur. Aslında develer çöl gemisi gibidir. Uzun uzun çölleri aç ve susuz geçerler. Lakin develerin çölde ölmelerine sebep olan işte bu harase adı verilen çöl dikenleridir. Insan da işte bu hayatta "Daha yok mu" mülahazasıyla hırs eder ve kendini varlık sahnesinde mahveder. Onun için eskiler hırs sebeb-i haybettir derler.
