...
Bugün kendine kendini sor;
"Dünya bir sen tanıyor ya, sende ne kadar kendin var..?"
Yoksa,
Dünyanın isteğine bürünmüş bir sen fakat sende kendin çok az belki hiç yok bir sen ile mi yaşıyorsun dünyada..?
Yoksa,
Sana katmadığın kendin; yine sende bir yerlerde fakat unutulmuş, ihmal edilmiş, dünyadan kaçırılmış ve boynu bükük kendi
«Yanılıyor olmalısın Atticus...»
«Neden?»
«Herkes senin yanıldığını düşünüyor.»
«Düşünebilirler. Saygı göstermek gerekir ama başkaları ile yaşayabilmeden önce kendimle yaşamayı bilmeliyim.
Çoğunluğun sesi doğrudur kuralının dışında yalnızca vicdan kalır.»
"Ey, benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyeceklere kafama takışlarım,
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım,
Hepinize Elveda...
Artık ben kimsenin,
Hiç kimsesi olmayacağım!!!"
Ülke içimizi bile biçimliyor, dışımızı mı biçimlemeyecek? Yılların profesörüymüşsün, değerli bir bilimciymişsin! Yaşadığı yeri değil, kendini seçip koruyabilene ne
mutlu...