+Bence benim en büyük problemim çocuk kalmış olmam ve kendimi yetişkin olmaya zorlamam.
-Bence senin en büyük problemin bir problemin olduğunu düşünüp durman ve bu yüzden mevcut kendini yaşayacak vakti kendine bırakmaman.
+Ama ya kendimi yanlış yaşarsam?
-Hiç yaşamamandan iyidir. yanlış, doğrunun keşfine atılan ilk adımdır.
+Bence benim en büyük problemim o ilk adımımdan dolayı yargılanacağımı sanmam... ya amerika'yı hindistan sanırsam?
-Bence senin en büyük problemin sensin. çeneni kapat ve yaşa şu allahın cezası kendini.
+Tamam, ama söz veremem...
"Ufak çaplı" sözlerin vakti belki de...
Yazarlar hep böyle insanlar mıdır acaba? İtiraf ederken bile süslü sözler kullanıyorum. Yoksa ben canavarın biri miyim? Gerçekten insani bir yaşam sürebilir miyim ki?
Sen kendi varlığına kök saldığında, kim olduğunu bildiğinde, içindeki Varlığın ne olduğunu anladığında, içindeki bilinci nasıl bir şey olduğunu fark ettiğinde o zaman kimselere tutunmayacaksın.