"Hayat yangın gibidir. Yoldan geçenin unuttuğu alevler, rüzgârın önüne katıp savurduğu küller; işte, bir insan ömrü gelip geçmiştir."
Sayfa 122 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
kaldırımda yürüyorum
idamına giden bir adam gibi
kendinden emin,
üstüne gidiyorum
Sayfa 33 - Parantez yayınları
"Hayat yangın gibidir. Yoldan geçenin unuttuğu alevler, rüzgârın önüne katıp savurduğu küller; işte, bir insan ömrü gelip geçmiştir."
Onu motive eden şeyin acı çekme korkusu olmadığını fark ettim. Hayır, kırbaç darbelerini hak edebilir, razı olabilir, seve seve kabullenebilirdi. Onu asıl korkutan şey onurunu kaybetmekti.
Sayfa 86Kitabı okudu
Acıdım, çünkü sadece Lucien değil, Alis de ona yalan söylemişti. Benim acı çektiğimi gören ve onu bu gerçekten korumaya çalışan kaç kişi vardı? Benim acı çektiğimi gören ama bana yardım etmeyi düşünmeyen?
Sayfa 50Kitabı okudu
"Yapacak çok şey var ve çok az zaman."
Sayfa 137Kitabı okudu
Arkadaşımız Kemmerich işte şuracıkta yatıyor; daha az zaman önce bizimle at eti kızartmış, mermi çukurlarına çömelmiş Kemmerich. -Henüz kendisi, ama yine de artık o Kemmerich değil. Üst üste çekilmiş fotoğraflar gibi, silik ve belirsiz resmi. Sesi bile küller altında..
Sayfa 30 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ayrılıştan sonra arda kalacak olan ne sevgilim, her günbatımında küller altında boğulmak mı?
Nephelle Felsefesi
En büyük zayıflığımızın bazen en büyük gücümüz olabileceğini birbirimize hatırlatıyoruz. Ve en umulmadık kişinin tarihin akışını değiştirebileceğini.
Sayfa 340Kitabı okudu
Küller altında harlı bir ateşin yattığını hissettim mi hiç? Nerde!.. Ruhumu istediğim kadar sorguya çekeyim, kıyısını bucağını karıştırayım, hiçbir derin titreşim bulamıyorum orada.
Sayfa 10Kitabı okudu
Dünya bana ev verdi, çocukluğum da içinde
Yalnızlığımı otar, yalnızlığımı besler
Ne zaman bir kapıyı çalmadan girsem
Babam kulağımı çeker
Aşk verdi, iş verdi, ben de büyüdüm dünya
Artık küstüklerimle barışamadım
Mutluluk hafta sonlarıdır, bayramlar resmî tatiller
Hobilerime alıştım, işe alışamadım
Bugün de parka gittim, kedi köpek sevdim
Küllerimi savurdum güneşe karşı
Uzanıp göğe baktım, şuramda şöyle sızı
Küller kalbimin külleri, kediler eksik çocuklar
Sırasıdır, gelip basar hafif ayaklarını
Bunca yıl üstüne bastığım otlar.
Uyanmak.
Her sabah cesedimi ensesinden tutup ayağa dikmek, sonra ondan önünde duran günü nerdeyse başına silah dayanmışcasına yaşamasını istemek, ne kötü bilsen...
Sayfa 64
“Her çağ erken solmaya başlar.”
“Geçmişin yüzünü ne kadar boyarsanız boyayın nafile.Gerçek gerçektir.”