IŞİD tarafından ailesi (annesi, abileri, kardeşleri öldürülen, köyü yok edilen) Ezidi kızı Nadia Murad' ın hikâyesini okurken bile insan tahammül edemiyor. Bunca vahşeti, bunca kötülüğü anlamak mümkün değil. Sadece dini inançları nedeniyle uğradıkları zulüm ve soykırım korkunç ötesi.
Nadia Murad IŞİD tarafından kaçırıldıktan sonra köle olarak defalarca farklı kişilere satılır, her birinden tecavüz, dayak, aşağılanmaya maruz kalır. Buna rağmen asla pes etmez. Ve onların elinden kurtulmayı başarır. Her ne kadar ailesinden geriye küçük bir azınlık kalsa da, kendisi bir daha eskisi gibi olamayacak olsa da hayata tutunmayı bırakmaz, pes etmez...
Bugüne kadar zorlanarak okuduğum ender kitaplardan biri oldu.
Beni en çok etkileyen, içimi acıtan yer ise Nadia Murad' ın köyünün erkeklerinin hepsi kurşuna dizildikten sonra, normalde her güçlüğe göğüs geren annesinin, oğullarının ölümüne verdiği sessiz tepki... Köyün kadınlarının toplatıldığı okulun içinde herkes korkuyla beklerken annesinin, Nadia' nın bacaklarına başını yaslayarak, konuşmadan, ağlamadan derin düşüncelere dalıp, acının içinde kaybolması... Sözün, kelimelerin bittiği yerdi bana göre...
Her bünyenin kaldırabileceği bir kitap olduğunu düşünmüyorum ama gene de okumak gerek. Onların birebir yaşadığı acıyı az da olsa anlayabilmek için okumak gerek, hala insan kalabilmek için okumak gerek...
Okuma Delisi / Emir ve 
Szweig ‘a teşekkürlerimi iletiyorum.
Her inceleme yazdığımda kendime bir müzik listesi oluşturur o şekilde incelemelerimi yazarım. Bu sefer liste hazırlamıyorum. Discman’i (Cd Walkman)’i açıyorum ve gözüm
