« Hallâc idama giderken "... Senin kulların, sana olan yakınlıklarından ve dinlerine duydukları aşırı bağlılıktan dolayı beni öldürmek için toplandılar. Onları affet! Çünkü Sen, bana gösterdiğin bu esrârı, onlara da göstermiş olsaydın, hakkımda bu tarz düşünmeyeceklerdi. Şâyet onlardan gizlemiş olduğun sırları, benden de gizlemiş olsaydın, bu duruma düşmezdim." »
(Lois Massignon, Kitab-ı Ahbâru'l- Hallac, Paris, 1922, s. 7-8)