Kimlikler üzerinden memleket meselesi.
Nazım Hikmet’in şiir üslubunu gerçekten çok seviyorum. Kafiyeli öyküler diyorum hatta kendimce. Çok farklı kimlikler, beraber. Geri dönüşler, diğer kitaplarına atıfları, yakınlıkları… Neler yazmış, neler yaşamış. Yazım tarzını ve o ince işçiliğine bayılıyorum. Memleket meselelerini bu kadar coşkulu, hüzünlü çoğu zaman da trajikomik ondan daha iyi anlatan var mıdır, pek sanmam. Daha kısa sürede okunurdu ama özledikçe elime aldım. Hakkıyla ancak öyle okunur diye düşünüyorum.
Bazı karakterler bağlantılı, uzun okuma biraz yorucu olur diye düşünmüştüm aksine hatırladıkça geriye dönmek beni daha çok mutlu etti.
Okurken altını çizdiğim ne çok kelime var! Ondan da önemlisi bu ülkede hatırlanacak ne çok acı var. Nazım Hikmet okurken hep bir yanım eksik hissediyor, biraz da buruk.
Hürriyet meselesinden ve savaşın bağrından geliyor memleket manzarası. Mutlaka okuyun.
