- Dışı kabuğa anlatmak kolay, zor olan insanın varoluşundaki öze eğilmek, ruhu verebilmektir. Ruh meselelerini kurcalayabilmektir. -
"Yaşamak" ahh ne güzeldii...
Bu öyle bi yaşamak kii anlaşılmazlıklarla dolu...
Cahit Zarifoğlu'nun şiirlerinde hissettiğim duygu yükünü bu kitapta daha fazla hissettim, daha fazla açık ve gizlemeden yazmış. Bi çok şeyi derinden hissettim sanki kendimi buldum. Yedi Güzel Adam filminden kesitler geçti gözümün önünden. Yalnız Ardıç'ın altında oturup şiirler okuyan bendim sanki...
Sevgiyi, hasreti, hüznü, acıyı heleki babası ilen olan sohbeti, mektuplaşmaları o kadar içten aktarmış ki... Babasının her mektup ta 'Cahitciğim namazlarını kılıyor musun' , 'Cahitciğim namazlarını ihmal etme' deyişleri beni çok etkiledi. Çok basit ve güzelce bam telime dokundu her satır.
"İçim acıyor içimde spazm var. Dar yerlerden sıkılıyorum. Mutlu değilim, geceler uzun bitmiyor, gündüzler ağır, bahar bir türlü gelmiyor..." bu satırlar tamda ruhumu içimde gizlediklerimi anlatıyor sanki...
Kitabı okuyup da etkilenmeyecek yada bişey anlamadım diyecek biri olamaz bence...Altını çize çize okudum. Çok çok güzeldi, fazlasıyla iyi geldi bana. Tavsiye ederim. İncelemem kitap için yeterli kalmayacak ama bu satırla bitirmek istiyorum :
" Diyorum ya herşeye rağmen insan mühimdir."
Kitapla kalın:)