Kitabı okurken şöyle bir durum oldu; kitapta geçen bazı olaylar bana fazlasıyla tanıdık geldi. Kitabı daha önce okumadığıma da kesinlikle emindim ama bir yandan da hayal meyal aklıma bir şeyler geliyordu. Bunun nedenini sonradan internetten araştırınca anladım. Bu kitabın da bir film uyarlaması mevcutmuş. Büyük ihtimal film uyarlamasını seyretmiş olmalıyım. Neyse ki sonunu hatırlamadım da okurken tadım kaçmadı.
Lennie karakterinin saflığı ve fiziki yapısı bana 
Yeşil Yol kitabındaki John Coffey karakterini anımsattı. Belki de Stephen King John Coffey karakterini oluştururken Lennie'den esinlenmiştir.
Kitaba gelecek olursak; kitap özellikle finaliyle oldukça vurucuydu. Sonlara gelince olacakları yavaş yavaş kestiriyorsunuz ve basit hayallerin bile bazen gerçekleşmesinin zor olabileceğini görüyorsunuz.
Son olarak da; kitabı kesinlikle Varlık Yayınlarının çevirisi ile okumayın derim. Çeviri değil resmen yerelleştirme yapmışlar. Filmlere yapılan komik altyazılar gibiydi. Alttaki alıntılar ne demek istediğimi daha iyi açıklayacaktır.
"Dinine yandığım, nereye cehennem oldu şu cenabet zenci be!"
"Ama söylesene sen, sana giren çıkan var mı bu işte?"
"Yalnızlıktan imanım gevriyor."
"Ölmüş o ayol!"
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Bir miktar spoiler içerir.
Okuduğum ikinci Mario Mazzanti kitabı, 
Şah Mat 'tan sonra.
Okuyacağım son kitabı olmayacak demek isterdim ama son okuduğum Mazzanti kitabı olacak "Öldürmek İçin Mükemmel Bir Gün."
Kitaptaki olaylar bana "Arka Sokaklar" dizisini anımsattı. Tesadüflerle dolu bir kitap. Oldu bittiye getirilen bir roman. Gereksiz ayrıntılar, gereksiz yöne çekmeler ve sonuçta ismi romanda hiç geçmeyen birinin katil olarak ortaya çıkması. ( aaa katil buymuş meğerse)
Son 50 sayfada çözülen olaylar.
Her neyse....
Bunların dışında....
Sürükleyici bir kitap, bir çırpıda bitirilebilecek bir roman. İnsanı zorlamayan akıcı ve anlaşılması zor olmayan bir dili var.
