Her şeyi görmeye çalışan insanın ümitsizliği, her çeşit insanı karanlık çabalar içinde görmenin verdiği bezginlik, zavallı karanlık insanların devrimlere yapışarak doğrulmaya çalışması, sefalet içinde öğrenciler, eylem dışında hiç tutunacak bilgi-görgü-sevgi vb. dalları olmayan ümitsiz gençler, bu arada toplumun ‘craze’leri, televizyon, seks, futbol, araba, kat, deniz kıyısı, geziler, gençlerin bölünüşü: eylemciler ve hippi kılıklı züppeler, tüketim sanayiinin dört nala gidişi, reklamlar, tüccarın birikim endişesi, miskin ve ruhsuz hocalar, öğrencinin başına geçerek büyük adamlık komplekslerini tatmine çalışan hocalar, Demireller ve onlar gibiler, küçük aydının moralist çabası, Ecevit, burjuva aydının ezilişi, esnaf ilerici yazarlar, sevgi propagandası yapan nefret dolu insanlar...
Sayfa 248 - İletişim
Fakat Amerikalı öğrencilere Marksizmi anlatırken yaşanan en büyük güçlük, şüphesiz burjuva ideolojisidir; en radikal öğrenci bile sistematik ön yargılara ve kör noktalara sahiptir. Bu ideoloji, hem öğrencilerin kendi sınıfsal arka planlarını (hangi sınıf olursa olsun); hem de gençler ve öğrenciler olarak kapitalizm içindeki konumlarını yansıtır. Burjuva düşünceler ve düşünme biçimlerine dair her şey Marx'ın mesajının alınmasına mani olur.
Sayfa 109
Köy Enstitüleri Sistemi ve Çağdaş EğitimGalip Candoğan · Dikili Belediyesi Kültür Yayınları · 19932 okunma
Saf ve masum gençler üniversiteye çocuksu kanıcılıkIa giderler ve her türlü bilgiye sahip sözde profesöre, hatta varoluşumuzun küstah sorgulayıcısına, şöhretinin bin dilden coşkuyla duyurulduğunu işittikleri ve derslerini yaşlı başlı devlet adamlarının takip ettiğini gördükleri adama korkuyla karışık hayranlıkla bakarlar. Dolayısıyla onlar oraya öğrenmeye, inanmaya ve saygı duymaya hazır olarak giderler. Şimdi bu yargı gücünden yoksun masum gençlere felsefe adı altında tepetaklak edilmiş tam bir düşünce karmaşası, varlık ve hiçliğin özdeşliği öğretisi, sağlam bir kafadan her türlü düşünceyi silip çıkaran bir sözcükler halitası, kaçıklar yurdunu hatırlatan saçma sapan lakırdı sunulursa ve Hegel'in öğrenciler için hazırladığı ders kitabından hareketle çürütülmez ve karşı konulmaz biçimde gösterdiğim gibi, bütün bunlar su katılmadık cehalet ve görülmedik bir ahmaklığın çeşnileriyle süslenmişse, o zaman bu gençler böyle bir boş laf kalabalığına bile saygı göstereceklerdir.
Ne diyor krallar?
Bir kıtanın bütün güzel, küçük kızlarını alıp para karşılığı tecavüze uğramaları için gemilere bindirip başka memleketlere göndereceğiz!
Geri kalan erkeklere birbirlerini öldürmeleri için eski masalları hatırlatacağız. "Kimlik" ve "inanç" diye iki karışmış yumağı önlerine atacağız ve onlar bu yumakların
"Kendimizi tutuklatmak ve belki de öldürtmekte özgürüz."
Kişisel olarak, ben, kaçmanın zahmete değmediğine... burada, kalmanın ve hatta dolaşmanın, olabildiğince eskisi gibi davranıp olan biteni izlemenin daha iyi olduğuna karar verdim. Sıraya dizilmiş katiller gibi sürüklenen gençler gördüm. Çevrelerini sarmış olan iki sıra polis, onları iteleyerek, halkın iyice görmesi için Batı Mahallesinden geçiriyorlardı. Her birini bir polis, bir koluna zorla kıvırıp eliyle ensesine bastırarak, yüzünü aşağı eğmeye zorluyordu.Şişmiş, çarpılmış bir yüz. Yanık kollar ve bilekler, donuk gözler, aptallaşmış bakışlar. Aklıma Komünist Devrim Müzesinde sergilenen sararmış fotoğraflar geldi, tam da Tien An Men Alanında çekilmiş. 1927'de Çan Kay Şek'in polisinin komünist tutuklamasından fotoğraflar,Elleri kelepçeli, kolları sırtlarına kıvrılmış, aynı biçimde, başları öne eğik yürümeye zorlanan işçiler ve öğrenciler. O yüzler de, aynı biçimde şiş ve morarmış... aynı kör kıyıcılıkla dövülmüşler. Radyo sürekli olarak yineliyor: "Kim olduğunuzu biliyoruz, yüzünüzü, giyiminizi, adlarınızı. Ama kendi isteğinizle teslim olmanızı istiyoruz... bu durumda cezanız daha hafif olacak."Daha hafif... Neye göre daha hafif? Sonra o 'KENDİ İSTEĞİNİZLE" kulağa ne kadar garip, gülünç geliyor su anda: Kendimizi tutuklatmak ve belki de öldürtmekte özgürüz."
sayfa :187-188Kitabı okudu
