Korkularıyla sevişen kadınım... Cezayir menekşem, cam güzelim, kakül düğünüm, humar gözüm, topuk gülüm, nar evim, uykulu şarabım, ay bahçem... Dünyanın bütün pencerelerini açıp bağırmıştım bir gün, hatırlar mısın :bu dünyada ölümden büyük zaman, ölümünden büyük günah yok! Sonra çaresizce susmuştum:
İnsan yaşıyorken özgürdür, insan yaşıyorken özgürdür.
Sayfa 50